Στο αιώνιο Τώρα.

Το οτι δεν υπάρχει ουσιαστικά αυτό που λέμε "χρόνος" είναι κάτι που μέσα μας όλοι το νιώθουμε σε ένα βαθμό.

Η αλήθεια είναι πως όταν αναπολούμε κάποιες στιγμές του παρελθόντος μας νιώθουμε σαν να έγιναν μόλις χθες.

Κι αυτό γιατί ουσιαστικά ζούμε σε ένα αιώνιο Τώρα.

Η αίσθηση του χρόνου είναι απλά ψευδαίσθηση και ουσιαστικά δεν υφίσταται. Σε ένα αιώνιο Τώρα δημιουργούμε τα πάντα. 

Την εξέλιξη μας, το μεγάλωμα μας, την κάθε εμπειρία που βιώνουμε.

Η φθορά έρχεται μόνο και μόνο λόγω της βαρύτητας του πλανήτη στον οποίο βρισκόμαστε, που κι αυτό είναι κάτι το οποίο τώρα πιά έχουμε την ικανότητα να αλλάξουμε.

Όλοι περιμένουμε ένα καλύτερο "μέλλον".

Από που όμως μπορεί να προκύψει αυτό? 

Το "μέλλον" όπως το αποκαλούμε είναι μόνο και μόνο μια αντανάκλαση του Παρόντος.

Αν το Παρόν μας δεν είναι καλό, δεν θα είναι ούτε το Μέλλον μας. 

Και αν το Παρελθόν μας ήταν κακό, γι'αυτό ακριβώς δεν ζούμε ένα καλό Παρόν.

Απλά μαθηματικά.

Φτιάχνουμε όμορφο το μέλλον μας αν ζούμε όμορφα το σήμερα, γιατί το σήμερα γίνεται δυνατό παρελθόν που επιστρέφει και επηρεάζει άμεσα το αύριο. 

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε όλοι οτι δεν είμαστε "άμοιροι" ούτε έρμαια κανενός.

Εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε την ποιότητα της ζωής μας, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας, ζώντας με τον τρόπο που ζούμε την κάθε "Τώρα" στιγμή μας.

Η κάθε μέρα μας καθορίζει ολόκληρη την μετέπειτα πορεία μας, διότι η κάθε μέρα μας είναι η αντανάκλαση ολόκληρου του μέλλοντος μας.

Ας βιώσουμε λοιπόν την μέρα μας, με ομορφιά και όχι ασχήμια, με δράση και όχι αδράνεια, με δημιουργία και όχι ατονία, με όραμα και δημιουργικό οραματισμό και όχι με κακομοιριά και καταστολή.

Τη μέρα μας (μέλλον μας) μπορούμε να την κάνουμε όμορφη με χίλιους δυό τρόπους.

Καλοσύνη, χαμόγελο, ζεστασιά, αποδοχή, συγχώρεση, ανεξικακία, αλληλεγγύη, Αγάπη.

Να δίνουμε χαρά στον εαυτό μας και στους ανθρώπους γύρω μας.

Άλλωστε η χαρά είναι κάτι το οποίο όταν διαιρείται πολλαπλασιάζεται. 

Ότι αγγίζει με σεβασμό η καρδιά μας, γίνεται όραμα, γίνεται ιδέα και αναζήτηση και παραμένει μέσα μας για πάντα.

Τη ζωή μας μπορούμε να την βιώσουμε με ουσιαστικό τρόπο μόνο όταν δε βάζουμε όρια στη σκέψη μας, στο λόγο μας, τα συναισθήματά μας και την έκφραση αυτών. 

Μπορούμε να ξεφύγουμε από τον ασήμαντο μικρόκοσμο του "εγώ" μας που μας κάνει να χάνουμε όλες τις χαρές και τις ομορφιές της ζωής. 

Η ζωή είναι ένας καθρέφτης που μας κοιτάζει όπως ακριβώς τον κοιτάζουμε και εμείς, γι'αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην χάνουμε την αξιοπρέπεια-αυταξία μας η οποία είναι το βασικό συστατικό της ανθρώπινης υπόστασης. 

Μόνο μέσα από μία ουσιαστική στάση ζωής βιώνουμε τα αληθινά, γνήσια και μεγάλα συναισθήματα που απλόχερα προσφέρει η ζωή. Και ότι είναι αληθινό, κρατάει για πάντα...

Μάρη Κουγιτάκη