Αφύπνιση

Πόσοι από εμάς αισθάνονται ή έστω αντιλαμβάνονται οτι η Ύπαρξη μας είναι ευλογία? Είναι η ώρα τώρα να αναγνωρίσουμε την αξία αυτής της Ύπαρξης.

Είμαστε πλάσματα μοναδικά και τέλεια, ακριβώς όπως είμαστε.
Ο δημιουργός φτιάχνει μόνο πρωτότυπα. Όλοι είμαστε πρωτότυπο και όχι αντίγραφο κάποιου άλλου. Ο κάθε ένας μας έχει την δική του ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα, και είμαστε όλοι εκπρόσωποι της Θηλυκής και Αρσενικής υπόστασης του δημιουργού. Είμαστε Αρσενική και Θηλυκή ενέργεια μαζί. 

Ας θυμόμαστε οτι καμία ενέργεια δεν είναι "κακή" ή "απειλητική". Και καμία δεν υστερεί ή υπερέχει της άλλης. Οπότε καμία δεν πρέπει να υποτιμά ή να μειώνει την άλλη. Άλλωστε για να επιτευχθεί οποιαδήποτε δημιουργία στο σύμπαν, απαιτείται συνεργασία δυνάμεων.

Είμαστε δυνατοί και ισχυροί. Οι ικανότητες και οι δυνατότητες μας είναι απεριόριστες. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Και σε καμία περίπτωση να μη λέμε οτι δεν κάνουμε τίποτα σημαντικό στην ζωή μας.
Οτιδήποτε κάνουμε στην ζωή μας είναι σημαντικό, γιατί σημαντική είναι η ίδια η ύπαρξη μας.

Τώρα, σήμερα, ας αποφασίσουμε συνειδητά να ακυρώσουμε όλα τα μοτίβα καταστολής του εαυτού μας και να ενεργοποιήσουμε την ικανότητα μας να ξεπερνάμε τον εγωκεντρισμό, τις προκαταλήψεις, και τα στερεότυπα.

Ας ενισχύσουμε την βαθύτερη και πληρέστερη γνώση της αποδοχής και της ανώτερης σκέψης. Η αποδοχή και η Αγάπη για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους πρέπει να είναι δεδομένη, δίχως να χρειάζεται να καταβάλλουμε προσπάθεια για αυτό.

Ας αναλάβουμε επιτέλους την πλήρη ευθύνη οτι τα μοτίβα που βιώνουμε στην ζωή μας τα δημιουργούμε εμείς. Και να θυμόμαστε το βασικότερο, όσο και να φαίνεται έτσι, η ζωή δεν διαλύεται ποτέ σαν χάρτινος πύργος.
Είναι στιβαρή σαν βράχος. Είναι κατασκευασμένη από πανίσχυρα συμπαντικά υλικά που η πρώτη ύλη τους είναι ΘΕΟΣ.

Τώρα είναι η ώρα να αποφασίσουμε συνειδητά οτι έχουμε πάρει όλες τις εμπειρίες του άγχους, του πόνου, και του φόβου. Δεν τις χρειαζόμαστε πια.
Ας νιώσουμε οτι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, μπορούμε να είμαστε ασφαλείς, οτι ο πάροχος και ο προστάτης της ζωής μας είμαστε ΕΜΕΙΣ.

Είναι άτοπο να ψάχνουμε την στήριξη σε εξωγενείς παράγοντες. Εμείς οι ίδιοι είμαστε τα θεμέλια της ζωής μας. Θεμέλια που είναι αδύνατον να καταρριφθούν από κανέναν άλλον παρά μόνο από εμάς τους ίδιους.

Να θυμόμαστε πάντα οτι ο κάθε άνθρωπος έρχεται στον κόσμο πλήρης και ενεργοποιημένος, με όλα τα απαραίτητα εφόδια για την ζωή του.
Είμαστε πλάσματα κυρίαρχα και αυτόνομα.

Αν δούμε τον εαυτό μας όπως πραγματικά είναι, αυτομάτως θα πάψουμε να τον αμφισβητούμε και να βάζουμε εμπόδια στο έργο του.
Θα μπορέσουμε να τον εμπιστευθούμε απόλυτα, και αυτό θα μας δείξει την μεγάλη εικόνα μας η οποία είναι πραγματικά εντυπωσιακή και αξιοθαύμαστη. Μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε συγκροτημένοι και ώριμοι ψυχικά και νοητικά.

Όλοι μας είμαστε πλάσματα που αξίζουν τα πάντα. Σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να αρκούμεθα σε ψίχουλα. Στα όποια ψίχουλα.
Αξίζουμε πολύ περισσότερα. Αλλά χρειάζεται να νιώθουμε οτι μας αξίζουν για να μπορούμε να τα διεκδικούμε δίχως φόβο ή τύψεις. Και φυσικά να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να τα εισπράττει, να τα ζει και να τα χαίρεται.

Ναι, μπορούμε να εστιάσουμε εκεί που είναι κατάλληλο, μπορούμε να βάλουμε υψηλούς στόχους, μπορούμε να σηκώσουμε το πέπλο της λήθης από τα μάτια μας, μπορούμε να νιώσουμε την ενότητα.

Ναι, μπορούμε να κοιτάξουμε κατάματα την ύπαρξη μας.

Η ζωή μας είναι δώρο, επιτέλους ας την τιμήσουμε και ας την σεβαστούμε όπως της αξίζει.

Μάρη Κουγιτάκη

ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ

Ποιός είναι?
Ποιός μιλάει?

Πόσες φορές στην ζωή μου άκουσα "δεν είσαι αρκετά καλή-ός"?
Ούτε που θυμάμαι......
"πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο"
"κοίτα τον φίλο-η σου τι ωραία που τα κατάφερε στην ζωή του"
"γιατί να μην είσαι και εσύ σαν τον τάδε"

Εγώ δεν είμαι σαν τον τάδε.
Δεν τα κατάφερα.......
Εγώ δεν μπορώ.......
Εγώ δεν αξίζω......

Ε!  Ποιός είναι?
Ποιός μου μιλάει???

Ποιός άραγε μιλάει όταν αυτή η εσωτερική τιμωριτική φωνή μου λέει πόσο άχρηστο ή ανίκανο πλάσμα είμαι?

Είμαι στ'αλήθεια εγώ που τα λέω αυτά?
Όχι, δεν μπορεί να είμαι εγώ.....δεν είμαι εγώ σας λέω.....
Είναι το οικογενειακό-αξιακό σύστημα στο οποίο μεγάλωσα που έχει εγγραφεί βαθιά στο υποσυνείδητο μου και παίζει συνεχώς σαν χαλασμένη κασέτα.
Αλήθεια σας λέω.

Όμως ξημέρωσε.....ανέτειλε ο Ήλιος.
Ώρα να ξυπνήσω.

Οι απαιτήσεις που έχω από τον εαυτό μου δεν είναι πραγματικά δικές μου.
Η φωνή που κάποτε μου έλεγε "δεν προσπαθείς αρκετά" και "δεν κάνεις τίποτα σωστά" μεγαλώνοντας μετατράπηκε σε μια δική μου εσωτερική φωνή. 

Έγινε κομμάτι του εαυτού μου, και πλέον σήμερα μου είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθώ οτι αυτός ο επικριτής δεν είμαι εγώ, αλλά μια προβολή της μητέρας μου, του πατέρα μου, του θείου, του παππού, και πάει λέγοντας.

Εκπαιδεύτηκα να πιστεύω οτι ακούγοντας αυτήν την απαιτητική και επικριτική φωνή θα γίνω καλύτερος, αποδοτικότερος και αποδεκτός άνθρωπος.
Τίποτα.....
Όλα αυτά δεν είναι παρά προβολές επί προβολών επάνω μου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου.
Είναι η άμεση ή συγκαλυμμένη πίεση που δέχτηκα απ'αρχής ακόμη της ζωής μου από τους πάντες.

Όλοι με αγαπούσαν......κανείς όμως δεν με προειδοποίησε οτι αυτή η ακατάπαυστη επίκριση θα έχει τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα.
Οτι θα με οδηγήσει στην αναβλητικότητα και την παραίτηση, και κάθε φορά που δεν θα πετυχαίνω τον στόχο μου, θα βιώνω εσωτερική παράλυση και εξόντωση.

Το εσωτερικό μου ξυπνητήρι χτυπάει. Είναι η ώρα να ξυπνήσω. Κουράστηκα.....

Όλοι έχουν υποστεί αυτήν την διαμόρφωση. Το ξέρω....
Δεν χρειάζεται να ντρέπομαι για αυτό, και ούτε να το αρνούμαι.

Μέσα από μια ουσιαστική, αληθινή, βαθιά ματιά στον εαυτό μου και με ειλικρινή εσωτερικό διάλογο, θα βγει η δική μου αλήθεια. Το ξέρω....
Όσο κι αν πονάει χρειάζεται να βγει, ώστε επιτέλους να απελευθερωθώ.

Τώρα, σήμερα, αναγνωρίζω ότι η διαμόρφωση μου δεν είναι παρά ένα κατάλοιπο του παρελθόντος. Δεν με αφορά. Δεν αφορά τον υπέροχο, και μοναδικό εαυτό μου. Ο πραγματικός, γνήσιος εαυτός μου δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί δρόμους και συμπεριφορές που του προκαλούν δυσφορία και αίσθηση μικρότητας.

Η μόνη μου θεραπεία είναι η αντίσταση.
Η επαναλαμβανόμενη αντίσταση μου απέναντι σε όσα με μικραίνουν, θα κάνει αυτές τις προγονικές φωνές να σιγήσουν και εν τέλει να εξαφανιστούν.
Η συστηματική, επίμονη και σταθερή ανταπόκριση στις ανάγκες και τα θέλω μου, θα διαμορφώσει μέσα μου ένα κλίμα προσωπικής εσωτερικής ασφάλειας, που τελικά θα εξωτερικευθεί ως αυτοεκτίμηση και αυτοαξία, αλλά και ικανότητα για συναισθηματική αυτορρύθμιση και ισορροπία.

Και να..... η ζωή μου αυτομάτως αλλάζει προς το καλύτερο.
Παύει να με πνίγει. Ο χρόνος μου γίνεται ποιοτικότερος.
Σταματά η αρρωστημένη και επικίνδυνη συνήθεια του αέναου αυτομαστιγώματος και της διαρκής αυτοαμφισβήτησης και αυτοκριτικής.

Η χαρά και η ευχαρίστηση που νιώθω, δεν είναι πια αποτέλεσμα εξουθενωτικής προσπάθειας αλλά αυτονόητο και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα μου και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

Κάθε μου στιγμή είναι μία ξεχωριστή, μοναδική ευκαιρία για να γνωρίσω ξανά και ξανά τον εαυτό μου. Να τον παρατηρήσω, να αναπτυχθώ, να διευρύνω τις γνώσεις μου και το οπτικό μου πεδίο. Να διαφοροποιήσω τον εαυτό μου από τους άλλους. Όλα αυτά μέσα μου ήδη λειτουργούν.

Το μεγαλύτερο μου κέρδος έρχεται από την παραίτηση της αναζήτησης του ιδανικού εαυτού, γιατί συνειδητοποιώ οτι είμαι ήδη ο ιδανικός εαυτός μου.
Μα τι όμορφο.........

Διαφοροποιώντας τον εαυτό μου από τους άλλους και αυτά που μου έχουν μάθει μέχρι σήμερα, έχω την ευκαιρία να ΕΙΜΑΙ αυτό που είμαι, με τη μικρότερη δυνατή επιρροή από τις απόψεις ή τις αντιδράσεις των άλλων.
Μετατρέπομαι σε άνθρωπο ακέραιο, αυθεντικό, ισορροπημένο και ψυχικά υγιή. Καθετί που λέω εκφράζει αποκλειστικά εμένα. Αναλαμβάνω την ευθύνη πως οτιδήποτε κάνω, ξεκινάει από εμένα και καταλήγει σε εμένα. 

Κατανοώ και αποδέχομαι τα χαρακτηριστικά που με κάνουν μοναδικό και υπέροχο άνθρωπο, και μαθαίνω να χρησιμοποιώ μια πιο γλυκιά και συναισθηματική γλώσσα όταν μιλάω στον εαυτό μου.
Η έκκληση των θετικών και ενδυναμωτικών συναισθημάτων μου ενισχύεται, και μπορώ και βιώνω ίσως για πρώτη φορά στην ζωή μου μια υγιή ψυχονοητική κατάσταση.

Το βλέμμα μου καθαρίζει. Γίνεται ακατέργαστο. Εκφράζει μόνο αυτό που είμαι. Δεν κρύβει κάτι, δε προσθέτει τίποτα, πέρα από αυτό που πραγματικά είμαι.

Γίνεται ο καθρέφτης της ψυχής μου, το πρωτογενές υλικό μου.
Το αποτύπωμα της μοναδικότητας μου. Γνήσιο και αυθεντικό, απελευθερωμένο από κάθε τι κίβδηλο και δανεικό.

Ναι, εγώ είμαι...
Εγώ μιλάω.

Μάρη Κουγιτάκη