Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Η φιλία είναι εναρμονισμένη ισότητα.


Δύσκολα κάποιος μπορεί να δώσει τον 
ορισμό της φιλίας.
Είναι μια σχέση ζωής, ένας πολύ ισχυρός δεσμός μεταξύ ανθρώπων που μας κάνει να γελάμε, να κλαίμε, να νιώθουμε ευτυχία και πληρότητα.

Διάφοροι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν κατά τη διάρκεια της ζωής μας, άλλοι εμφανίζονται και εξαφανίζονται πριν καλά καλά το καταλάβουμε. Ο πραγματικός φίλος όμως αντιπροσωπεύει έναν κόσμο μέσα μας, έναν κόσμο που ίσως δεν ξέραμε καν ότι υπάρχει πριν έρθει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή μας.

Οι φίλοι μας είναι οι μικροί ήρωες της ζωής μας, εκείνοι που κάνουν τις δυσάρεστες στιγμές μας ελαφρότερες, εκείνοι που ακούνε με απεριόριστη υπομονή και τα πιό ανόητα προβλήματα μας, εκείνοι που συμμερίζονται τα λάθη, τις προκαταλήψεις και τους φόβους μας, που μας δέχονται και μας αγαπούν γι'αυτό που ήμαστε και όχι γι'αυτό που "θα'πρεπε" να είμαστε.

Εκείνοι με του οποίους μπορούμε να μείνουμε για ώρες στο ίδιο δωμάτιο χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα αλλά φεύγοντας να νιώθουμε ότι ήταν η καλύτερη συζήτηση που κάναμε ποτέ. 
Αλλά κυρίως εκείνοι που νιώθουν χαρά όταν μας προσφέρουν και όχι όταν παίρνουν από εμάς. Είναι οι άνθρωποι μπροστά στους οποίους τολμάμε να είμαστε ο εαυτός μας.

Είναι οι άγγελοι που μας σηκώνουν ψηλά στον ουρανό όταν τα δικά μας φτερά ξεχνούν πως να πετάνε.


Μάρη Κουγιτάκη





Γεύση από εμείς.



Το να μοιράζεσαι δε σημαίνει να κρατάς λογαριασμό για το ποιος κάνει τι ή ποιος δίνει τα περισσότερα.Δε νοείται να κρατάμε λογαριασμό σε μια αμοιβαία υποστηρικτική σχέση.
Φιλική η ερωτική δεν έχει σημασία. 

Η ιδέα ότι η αγάπη είναι ένα είδος δούναι και λαβείν μαρτυρά μια ανωριμότητα που πρέπει να ξεπεραστεί.Η αγάπη δημιουργεί το «εμείς» δίχως να καταστρέφει το «εγώ».
Πρέπει διαρκώς να μεγαλώνει για να έχει διάρκεια, να τρέφεται από αμοιβαία κατανόηση,υπομονή και διακριτικότητα.

Κάποια πράγματα δεν πρέπει να αναβάλλονται. Ένα παιδί που έρχεται τρέχοντας για να το αγκαλιάσουμε και να του πούμε μπράβο χρειάζεται τον έπαινο τώρα, όχι όταν εμείς θεωρούμε ότι είναι η κατάλληλη ώρα. 
Ένας φίλος που ζητάει έναν ώμο να κλάψει δεν μπορεί να περιμένει μέχρι να βρούμε την κατάλληλη στιγμή.  

Δεν υπάρχει καμιά εξιλέωση για τις στιγμές που η αγάπη μας ήταν απαραίτητη κι εμείς δεν την προσφέραμε.
Σ’αυτόν τον κόσμο υπάρχει περισσότερη πείνα για αγάπη και εκτίμηση απ’ότι για ψωμί.

Μάρη Κουγιτάκη


Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

...να'ναι μακρύς ο δρόμος...



Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. 

Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις, αν μέν' η σκέψης σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησης το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. 

Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου........




Αλλάζω

Η περίοδος που διανύουμε φαίνεται πολύ άσχημη. Όμως οι περισσότεροι ξέρουμε, γνωρίζουμε, νιώθουμε, ότι δεν πάει άλλο. Ο κόσμος έχει επέλ...