Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Μην φοβάσαι την Αγάπη


Γιατί κάποιοι από εμάς φοβούνται τόσο πολύ την Αγάπη?
Τι τους κάνει να χτίζουν τοίχους προστασίας γύρω τους?
Γιατί η καρδιά τους είναι τόσο παγωμένη?

Η αλήθεια είναι οτι οι περισσότεροι από εμάς, ειδικά οι ηλικίες 30 και επάνω, είμαστε παιδιά συναισθηματικά στερημένων γονέων, που μεγάλωσαν με μια πολύ διαστρεβλωμένη αίσθηση της Αγάπης.

Γιατί κάποιοι από εμάς φοβούνται τόσο πολύ την Αγάπη?
Τι τους κάνει να χτίζουν τοίχους προστασίας γύρω τους?
Γιατί η καρδιά τους είναι τόσο παγωμένη?

Η αλήθεια είναι οτι οι περισσότεροι από εμάς, ειδικά οι ηλικίες 30 και επάνω, είμαστε παιδιά συναισθηματικά στερημένων γονέων, που μεγάλωσαν με μια πολύ διαστρεβλωμένη αίσθηση της Αγάπης.
Προσδιόρισαν το ποιοί είναι, μέσα από έναν εντελώς αφύσικο τρόπο.
Οι περισσότεροι από τους γονείς μας μεγάλωσαν με μια αγάπη εντελώς κακοποιητική.
Έμαθαν να διαπραγματεύονται για να έχουν ή να δώσουν Αγάπη.
Θα σε αγαπώ εάν......

Ένα μοτίβο που αναγκαστικά πέρασε και στα δικά τους παιδιά. Εμάς.
Και έτσι μάθαμε και εμείς ποιοί "είμαστε" μέσα από προβληματικές συμπεριφορές.
Μας φαίνεται πλέον φυσικό να διαπραγματευόμαστε τις σχέσεις μας με τους άλλους. Να εκδηλώνουμε συγκεχυμένες συναισθηματικές συμπεριφορές.
Το Εγώ των περισσοτέρων μας, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, είναι μια ανώριμη οντότητα. Πληγωμένη και διασκορπισμένη σε κομμάτια, που δυσκολεύεται πάρα πολύ να διαχειριστεί την ζωή.

Συναισθήματα όπως ματαιότητα, απαισιοδοξία, εσωτερικό κενό, δημιουργούνται συνεχώς μέσα μας, λόγω της έλλειψης αληθινής Αγάπης στην ζωή μας.
Αυτή η κατάσταση μας κάνει να νιώθουμε τόσο άσχημα, που συχνά έχουμε έντονα ξεσπάσματα οργής και επιθετικότητας απέναντι στους πιό αδύναμους από εμάς. Στα παιδιά μας δηλαδή, ακόμη και στα ζώα.
Συνήθως μετά το μετανιώνουμε και αισθανόμαστε άσχημα για την συμπεριφορά μας.
Νιώθουμε έντονα την συναισθηματική μας ανεπάρκεια και αυτό δημιουργεί ακόμη περισσότερα αρνητικά συναισθήματα, εγώ εμείς γυρίζουμε γύρω γύρω στον φαύλο κύκλο της παθολογικής ψυχικής δομής μας.

Για πολλούς από εμάς η Αγάπη είναι είδος προς διαπραγμάτευση.
Βιώνουμε το Εγώ μας ως μια τραυματισμένη και ανώριμη οντότητα που μοιάζει να είναι ατελής, και διασπασμένη σε κομμάτια. Μια οντότητα που δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανή να κουμαντάρει με επιτυχία τις απαιτήσεις της καθημερινότητας και των σχέσεων μας με τους άλλους.
Εύλογα ο άνθρωπος που βιώνει τον εαυτό του έτσι, δεν είναι ικανός να δώσει, αλλά ούτε και να πάρει Αγάπη.

Και είναι ακριβώς αυτή η αίσθηση της προσωπικής μας ανεπάρκειας που είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την αδυναμία μας να δεχτούμε την Αγάπη, και στην συνέχεια να την προσφέρουμε και στους άλλους.
Κι όμως η πληρότητα της ζωής έρχεται μόνο σε εκείνους που δεν φοβούνται να Αγαπήσουν και να Αγαπηθούν. Σε εκείνους που δεν φοβούνται μην τυχόν και δεν είναι αρεστοί στους άλλους.

Ποτέ δεν είναι αργά για να θεραπεύσουμε τον τραυματισμένο ψυχικό μας κόσμο και να ισορροπήσουμε το Εγώ μας.
Ποτέ δεν είναι αργά να μπορέσουμε να λάβουμε και να νιώσουμε Αγάπη στην αυτούσια ανόθευτη μορφή της.
Η πραγματική Αγάπη δεν πληγώνει, δεν πονάει, δεν προσβάλλει, δεν εκβιάζει.
Ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσουμε να δίνουμε αυτήν την γνήσια Αγάπη, και όχι την κακέκτυπη και κακοποιητική μορφή της.

Είναι τώρα η ώρα να κατανοήσουμε οτι η Αγάπη δεν σημαίνει υπό όρους ανταλλαγή. Είναι το αγνότερο και θεϊκότερο συναίσθημα και δεν πρέπει να κακοποιείται και να χρησιμοποιείται στο πλαίσιο της "ανταλλαγής".
Είναι τώρα η ώρα να απαιτήσουμε να μας αγαπήσουν γι'αυτό που είμαστε, και όχι γι'αυτό που θέλουν να είμαστε.
Ναι, είναι εκείνη η ώρα που πρέπει να σταματήσουμε να φοβόμαστε την Αγάπη.

Να σταματήσουμε να βλέπουμε εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν, και σκοτεινές σκιές εκεί που υπάρχει μόνο Φως.
Είναι η ώρα που χρειάζεται επιτέλους να καταλάβουμε οτι η Αγάπη στην γνήσια Θεϊκή Μορφή της, είναι αναφαίρετο και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα μας.

Μάρη Κουγιτάκη 








Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Το πνεύμα της Εμπιστοσύνης


Η ζωή μας δεν είναι, και δεν μπορεί ποτέ να είναι μια ευθεία γραμμή.
Εμπεριέχει μέσα της όλο το φάσμα της ανθρώπινης εμπειρίας.
Εκ των πραγμάτων υπάρχουν όμορφες και άσχημες στιγμές, εύκολες ή δύσκολες περίοδοι. Στις δύσκολες περιόδους το πρώτο πράγμα που κλονίζεται μέσα μας είναι η Εμπιστοσύνη.

Η Εμπιστοσύνη δεν ανήκει στο φάσμα των συναισθημάτων γιατί δεν είναι συναίσθημα. Είναι στάση ζωής. Αποτελεί το κυριότερο συστατικό για την προσωπική και ψυχική μας ισορροπία, και για την συνειδητή αντιμετώπιση των προκλήσεων που μας φέρνει η ζωή, η οποία παρεμπιπτόντως πάντα ξέρει τι κάνει.
Είναι επίσης το κύριο συστατικό της επιτυχίας στις όποιες αλλαγές θέλουμε να κάνουμε στην ζωή μας, και στα όποια "ρίσκα" θέλουμε να πάρουμε.
Το σίγουρο είναι οτι αν δεν ρισκάρεις δεν κερδίζεις, αλλά και αν δεν έχεις απόλυτη Εμπιστοσύνη στην κίνηση που κάνεις, την έχεις ήδη καταδικάσει σε αποτυχία.

Όσο πιό γρήγορα αποδεχτούμε και κατανοήσουμε την σημασία της Εμπιστοσύνης, τόσο γρήγορα θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε την "κυριότητα" μας σε αυτήν, και μόνο τότε θα καταλάβουμε τον κυρίαρχο Αρχιτεκτονικό της ρόλο.
Οτιδήποτε θέλεις να αλλάξεις ή να βελτιώσεις στην ζωή σου, απλά δεν γίνεται εάν έχεις μέσα σου συνεχώς τον φόβο της αποτυχίας.
Η Εμπιστοσύνη είναι ο Καταλύτης για να λειτουργήσει σωστά η συγχρονικότητα, και να γίνουν οι όποιες αλλαγές. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Είναι εκείνη που χτίζει γερές και δυνατές βάσεις, ώστε κατά την διάρκεια των αλλαγών, να πατάμε πάνω της και να νιώθουμε ισορροπία.
Είναι δύσκολο να συνεργαστείς με την συγχρονικότητα εάν δεν υπάρχει Εμπιστοσύνη.
Και ειδικά τώρα, σε αυτές τις φαινομενικά δύσκολες εποχές, με όλα αυτά που συμβαίνουν, που φαίνεται οτι ο κόσμος καταρρέει και πολλές φορές μοιάζει σαν να μην υπάρχει ελπίδα, τώρα είναι η πιό κρίσιμη και σημαντική στιγμή για να νιώσουμε Εμπιστοσύνη.

Εμπιστοσύνη οτι όλα όσα συμβαίνουν, γίνονται για καλό. Για να οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε ένα υψηλότερο επίπεδο Συνείδησης, που είναι το μόνο που μπορεί να αλλάξει τις κοινωνικές δομές, και τα σάπια πλέον γρανάζια του παλαιού Σιδηρούν Συστήματος.

Τώρα έρχεται η εποχή του Φωτός.
 
Αλλά πάντα, μα πάντα, πριν από μια μεγάλη αλλαγή, υπάρχει πολύς θόρυβος και ανακατωσούρα.
Τα παλαιά συστήματα ποτέ δεν φεύγουν απαλά και αθόρυβα.
Είναι όμως μόνο θόρυβος, τίποτε άλλο.
Για να μπορέσουμε να απομακρυνθούμε από αυτόν τον θόρυβο,χρειάζεται να νιώσουμε Εμπιστοσύνη οτι εδώ, να εδώ, λίγο πιό πέρα, είναι η νηνεμία. Η Ησυχία.
Είναι σαν να βρισκόμαστε σε ένα δωμάτιο με εκκωφαντική μουσική, και φοβόμαστε να ανοίξουμε την πόρτα να περάσουμε στο δίπλα δωμάτιο που υπάρχει ησυχία.

Η Εμπιστοσύνη είναι επίσης ο βασικός καταλύτης για την ανάληψη της ευθύνης της ζωής μας, άρα την αυθεντικότητα μας.
Το πνεύμα τα φέρνει όλα όπως πρέπει, όπως ακριβώς χρειάζεται να γίνουν για το ανώτερο καλό μας. Και πάντα, μα πάντα, φροντίζει για τις ανάγκες μας, υλικές ή πνευματικές.
Όλα όσα γίνονται, γίνονται για την δική μας εξέλιξη. Τα πάντα.

Και αν νιώθεις οτι δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στις προκλήσεις και τις ανάγκες τις ζωής, ψάξε. Ψάξε μέσα σου χωρίς να κρίνεις, και θα δεις πόσα εναλλακτικά σενάρια θα βρεις για εσένα.
Ψάξε με Εμπιστοσύνη οτι όλα είναι εκεί, και περιμένουν απλώς να τα δεις.
Μην μένεις προσκολλημένος σε άσχημες καταστάσεις και αισθήματα ανημποριάς, μόνο και μόνο επειδή φοβάσαι να εμπιστευθείς και να κινηθείς προς μια νέα κατεύθυνση.

Όλη την δυσκολία την προκαλεί ακριβώς αυτό. Ο φόβος του να δείξεις Εμπιστοσύνη. Αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να ανοίξει, θα το δεις.
Είναι τόσο προφανές. Και είναι εκεί για εσένα.
Είναι εκεί για να σε απελευθερώσει από το παλιό, και να σε οδηγήσει μαλακά στο καινούριο.

Η Εμπιστοσύνη είναι ο μοναδικός τρόπος και δρόμος για να μπεις μέσα σου, στην Ψυχή σου. Ότι πραγματικά σου χρειάζεται είναι ήδη εδώ.
Βρες μόνο τι έχει να σου πει, άκου προσεκτικά, και μην μετανιώσεις ποτέ για τίποτα.
Και φρόντισε, η υπόσχεση στον Εαυτό σου να είναι δέσμευση.



Μάρη Κουγιτάκη



Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

Εδώ και Τώρα


Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ, πόσα πράγματα από αυτά που κάνουμε στην ζωή μας και μέσα στην ημέρα μας τα κάνουμε αυτοματοποιημένα?
Άραγε τι αντίκτυπο έχει αυτό στην ψυχή μας και την ευτυχία μας?
Ζούμε σε μια εποχή, που από την μία είναι ευλογημένη γιατί υπάρχει μεγάλη γνώση και πληροφόρηση, κίνηση, και καθημερινή απασχόληση, από την άλλη όλα αυτά δημιουργούν συνεχώς περισπασμούς στην επαφή μας με την ύπαρξη μας.


Και όμως μπορούμε να παραμένουμε συνεχώς συνδεδεμένοι με την πραγματική μας ουσία αν πραγματικά το θέλουμε, δίχως να χρειάζεται να  σταματήσουμε να κάνουμε το οτιδήποτε, ούτε να κάνουμε παύση από την πραγματικότητα μας.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε, είναι να είμαστε ενσυνείδητοι σε κάθε στιγμή της ζωής μας. 
Από το να φτιάξουμε και να πιούμε τον καφέ μας, στο να φάμε το φαγητό μας, να πλύνουμε το σώμα μας, ή να περπατάμε στον δρόμο παρατηρώντας τα πάντα γύρω μας και επιτρέποντας να νιώσουμε την ευλογία όλων όσων υπάρχουν.

Συνήθως όλα αυτά τα κάνουμε μηχανικά λες και λειτουργούμε στον αυτόματο πιλότο, δίχως καμία συναίσθηση του τι κάνουμε ή πως νιώθουμε με αυτό που κάνουμε.
 
Ακόμη και τα πράγματα που λέμε οτι μας ευχαριστούν, και αυτά τα κάνουμε μηχανικά. Όπως το να δούμε μια όμορφη ταινία με κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο ή να βρεθούμε με καλούς φίλους.
Κι όμως η μόνη μας εγγύηση για μια ευτυχισμένη ζωή είναι η δυνατότητα να εστιάζουμε στο Εδώ και Τώρα. Χρειάζεται να το κάνουμε καθημερινή πρακτική παρά τα όσα έχουμε να κάνουμε στην διάρκεια της ημέρας, την εργασία μας, ή τις οικογενειακές υποχρεώσεις μας. Να μην αφήνουμε τη ζωή να γλιστράει μέσα από τα χέρια μας και στο τέλος να νιώθουμε οτι δεν ζήσαμε τίποτα.

Η αλήθεια είναι οτι λόγω παιδείας, χρειάζεται να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να συνειδητοποιήσουμε οτι η ζωή μας βρίσκεται μονάχα στο Τώρα μας. Οι πεποιθήσεις μέσα από τις οποίες έχουμε διαμορφωθεί, οι κοινωνικές δομές, και οι κανόνες της εκπαίδευσης μας μαθαίνουν να ζούμε συνεχώς προσκολλημένοι σε ένα παρελθόν (που έχει ήδη περάσει) ή σε ένα μέλλον (που δεν είναι ακόμα εδώ) και έτσι δεν συνειδητοποιούμε καθόλου οτι ο μόνος διαθέσιμος χρόνος μας είναι το Παρόν. Το Τώρα μας.

Η τέχνη του να είμαστε Παρόν και να ζούμε την ζωή μας στο έπακρο δεν είναι κάτι δύσκολο ή ακατόρθωτο. Απλά δεν μας έχουν μάθει πως να το κάνουμε. Δεν κατέχουμε δηλαδή αυτήν την δεξιότητα. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για να αρχίσουμε. Κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα.
Αυτή τη στιγμή που είσαι εδώ και διαβάζεις αυτές τις γραμμές, φέρε την προσοχή σου στον εαυτό σου. Πως σε κάνει να αισθάνεσαι αυτό που κάνεις? Τι συναισθήματα σου δημιουργεί? Νιώσε ευγνωμοσύνη που είσαι εδώ, ζωντανός, αυτήν τη στιγμή, και διαβάζεις κάτι που σου αρέσει.Αυτό είναι όλο. Είσαι συνειδητός στο Εδώ και Τώρα.

Ας μάθουμε λοιπόν να απολαμβάνουμε αυτό που πραγματικά συμβαίνει Τώρα, χωρίς να περιμένουμε οτι η χαρά και η ευτυχία θα έρθει αύριο, όταν θα έχουμε φέρει εις πέρας τις "υποχρεώσεις" μας, θα έχουμε κάνει ετούτο ή εκείνο, θα έχουμε παντρευτεί, θα έχουμε κάνει παιδιά, θα έχουμε βρει μια "καλή δουλειά".
Έτσι το μόνο που καταφέρνουμε είναι να ζούμε μέσα τις υποχρεώσεις μας, πραγματικές ή πλασματικές και να έχουμε την αίσθηση οτι δεν υπάρχουμε μέσα στην ζωή μας. 

Νιώθουμε αδύναμοι και ανήμποροι να ορίζουμε τις εξελίξεις της ζωής μας και τελικά την χάνουμε.
 Σίγουρα λοιπόν αξίζει τον κόπο να κάτσουμε να σκεφτούμε τι κάνουμε τόσα χρόνια, και να αποφασίσουμε οτι αυτό που μετράει τελικά είναι μόνο το ταξίδι και όχι ο προορισμός.
Και ο προορισμός δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ταυτίζεται με την ολοκλήρωση του οποιουδήποτε στόχου, (εφ'όσον μετά θα βρεθεί κάτι άλλο να κυνηγάμε) αλλά με το βίωμα του ταξιδιού.

Μάθε να αγαπάς και να τιμάς τον εαυτό σου στο ΤΩΡΑ, ακριβώς όπως είναι. Με τα θέλω του, τις ιδιαιτερότητες του και τις εξατομικευμένες ανάγκες του. Και το σημαντικότερο, να πάψεις να υποδύεσαι οτι είσαι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είσαι.

Μόνο μέσα από το Εδώ και Τώρα μπορείς να συνδεθείς με τον εαυτό σου και να μάθεις να αγαπάς ότι πιό πολύτιμο έχεις.

Την Ύπαρξη σου.

Μάρη Κουγιτάκη






Αλλάζω

Η περίοδος που διανύουμε φαίνεται πολύ άσχημη. Όμως οι περισσότεροι ξέρουμε, γνωρίζουμε, νιώθουμε, ότι δεν πάει άλλο. Ο κόσμος έχει επέλ...