Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Σκέφτομαι άρα δημιουργώ


Η διαδικασία της δημιουργίας αρχίζει με τη σκέψη. Κάθε τι που υπάρχει, υπήρξε κάποτε ιδέα κάποιου. 
Τίποτε δεν υπάρχει στον κόσμο που να μην υπήρξε πρώτα ως καθαρή σκέψη. Η σκέψη είναι το πρώτο επίπεδο την δημιουργίας, μετά έρχεται ο λόγος. 
Αυτό ισχύει παντού στο σύμπαν. 

Υπάρχουν νόμοι στο σύμπαν που καθιστούν δυνατό να δημιουργείτε αυτό ακριβώς που επιλέγετε. Ή αν προτιμάτε, "που καθιστούν αδύνατο να μην δημιουργείτε αυτό ακριβώς που σκέφτεστε".

Αυτοί οι νόμοι δεν μπορούν να παραβιαστούν, να αγνοηθούν ή να παρακαμφθούν.
 
Είναι καθαρά μαθηματικά. Είναι νόμοι της Κβαντομηχανικής.
Αυτούς τους νόμους ακολουθείτε  αυτή τη στιγμή καθώς διαβάζετε  αυτές τις γραμμές. 

Δε μπορείτε να μην ακολουθήσετε
  τους συμπαντικούς νόμους. Είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το σύμπαν. 
Αυτό είναι ένα γεγονός που δεν μπορείτε να το παραβλέψετε ούτε να λειτουργήσετε έξω απ'αυτό. 

Στο σύμπαν δεν υπάρχουν συμπτώσεις.
Η δράση είναι λόγια σε κίνηση, τα λόγια είναι εκφρασμένες σκέψεις, οι σκέψεις είναι διαμορφωμένες ιδέες, οι ιδέες είναι ενωμένες ενέργειες, οι ενέργειες είναι απελευθερωμένες δυνάμεις, οι δυνάμεις είναι υπαρκτά στοιχεία, τα στοιχεία είναι σωματίδια του θεού, τμήματα του όλου, το υλικό των πάντων.

Το οπτικό και ακουστικό μας νεύρο είναι πολύ περιορισμένα. Δεν βλέπουμε και δεν ακούμε ούτε τα μισά από αυτά που υπάρχουν γύρω μας.
Δεν βλέπουμε τα ραδιοκύματα, τις υπεριώδη ακτίνες, τα μικροκύματα,
δεν ακούμε τους υπερήχους. Όμως αποδεχόμαστε ότι υπάρχουν γιατί τα χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας.

Αν μας λέγανε πριν 100 χρόνια ότι όλα αυτά υπάρχουν μπορείτε να φανταστείτε πως θα αντιδρούσαμε?
Υπάρχουν ακόμη περισσότερα. Άπειρες δυνατότητες που περιμένουν απλώς να τις δούμε, να τις παρατηρήσουμε δηλαδή ώστε να τις φέρουμε στην πραγματικότητα μας.
Εμείς δημιουργούμε τα πάντα στη ζωή μας, καλά και κακά. Ο παράγοντας "τύχη" όπως την έχουμε στο μυαλό μας δεν υφίσταται.

Η λέξη τύχη προέρχεται από το ρήμα "τεύχω" που σημαίνει δημιουργώ.

Εσύ και μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για την πραγματικότητα σου,
γιατί εσύ την δημιούργησες.
Δεν υπάρχει άλλη κόλαση πέρα από το να μην το γνωρίζεις αυτό.
Όπως δεν υπάρχει και άλλος παράδεισος πέρα από το να το γνωρίζεις.

Μάρη Κουγιτάκη









Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Στο αιώνιο Τώρα.


Το οτι δεν υπάρχει ουσιαστικά αυτό που λέμε "χρόνος" είναι κάτι που μέσα μας όλοι το νιώθουμε σε ένα βαθμό.
Η αλήθεια είναι πως όταν αναπολούμε κάποιες στιγμές του παρελθόντος μας νιώθουμε σαν να έγιναν μόλις χθες.
Κι αυτό γιατί ουσιαστικά ζούμε σε ένα αιώνιο Τώρα.

Η αίσθηση του χρόνου είναι απλά ψευδαίσθηση και ουσιαστικά δεν υφίσταται. Σε ένα αιώνιο Τώρα δημιουργούμε τα πάντα. 
Την εξέλιξη μας, το μεγάλωμα μας, την κάθε εμπειρία που βιώνουμε.
Η φθορά έρχεται μόνο και μόνο λόγω της βαρύτητας του πλανήτη στον οποίο βρισκόμαστε, που κι αυτό είναι κάτι το οποίο τώρα πιά έχουμε την ικανότητα να αλλάξουμε.

Όλοι περιμένουμε ένα καλύτερο "μέλλον".
Από που όμως μπορεί να προκύψει αυτό? 
Το "μέλλον" όπως το αποκαλούμε είναι μόνο και μόνο μια αντανάκλαση του Παρόντος.

Αν το Παρόν μας δεν είναι καλό, δεν θα είναι ούτε το Μέλλον μας. 
Και αν το Παρελθόν μας ήταν κακό, γι'αυτό ακριβώς δεν ζούμε ένα καλό Παρόν.
Απλά μαθηματικά.
Φτιάχνουμε όμορφο το μέλλον μας αν ζούμε όμορφα το σήμερα, γιατί το σήμερα γίνεται δυνατό παρελθόν που επιστρέφει και επηρεάζει άμεσα το αύριο. 

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε όλοι οτι δεν είμαστε "άμοιροι" ούτε έρμαια κανενός.
Εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε την ποιότητα της ζωής μας, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας, ζώντας με τον τρόπο που ζούμε την κάθε "Τώρα" στιγμή μας.

Η κάθε μέρα μας καθορίζει ολόκληρη την μετέπειτα πορεία μας, διότι η κάθε μέρα μας είναι η αντανάκλαση ολόκληρου του μέλλοντος μας.
Ας βιώσουμε λοιπόν την μέρα μας, με ομορφιά και όχι ασχήμια, με δράση και όχι αδράνεια, με δημιουργία και όχι ατονία, με όραμα και δημιουργικό οραματισμό και όχι με κακομοιριά και καταστολή.

Τη μέρα μας (μέλλον μας) μπορούμε να την κάνουμε όμορφη με χίλιους δυό τρόπους.
Καλοσύνη, χαμόγελο, ζεστασιά, αποδοχή, συγχώρεση, ανεξικακία, αλληλεγγύη, Αγάπη.

Να δίνουμε χαρά στον εαυτό μας και στους ανθρώπους γύρω μας.
Άλλωστε η χαρά είναι κάτι το οποίο όταν διαιρείται πολλαπλασιάζεται. 
Ότι αγγίζει με σεβασμό η καρδιά μας, γίνεται όραμα, γίνεται ιδέα και αναζήτηση και παραμένει μέσα μας για πάντα.

Τη ζωή μας μπορούμε να την βιώσουμε με ουσιαστικό τρόπο μόνο όταν δε βάζουμε όρια στη σκέψη μας, στο λόγο μας, τα συναισθήματά μας και την έκφραση αυτών. 
Μπορούμε να ξεφύγουμε από τον ασήμαντο μικρόκοσμο του "εγώ" μας που μας κάνει να χάνουμε όλες τις χαρές και τις ομορφιές της ζωής. 

Η ζωή είναι ένας καθρέφτης που μας κοιτάζει όπως ακριβώς τον κοιτάζουμε και εμείς, γι'αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην χάνουμε την αξιοπρέπεια-αυταξία μας η οποία είναι το βασικό συστατικό της ανθρώπινης υπόστασης. 

Μόνο μέσα από μία ουσιαστική στάση ζωής βιώνουμε τα αληθινά, γνήσια και μεγάλα συναισθήματα που απλόχερα προσφέρει η ζωή. Και ότι είναι αληθινό, κρατάει για πάντα...


Μάρη Κουγιτάκη



Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Ακολουθώντας την εσωτερική φωνή


Ότι  έχουμε ζήσει ως τώρα,έχει δημιουργηθεί από τις σκέψεις και τι πεποιθήσεις που κουβαλάμε από το παρελθόν.

Ας μην ντρεπόμαστε για όσα ζήσαμε μέχρι τώρα.

Ας δούμε το παρελθόν σαν ένα κομμάτι του εαυτού και της ολοκλήρωσης της ζωής μας.

Χωρίς αυτό δε θα ήμασταν εδώ σήμερα. Ας μην τιμωρούμε τον εαυτό μας επειδή δεν τα καταφέραμε καλύτερα.

Κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε.

Ας αφήσουμε το παρελθόν πίσω μας με αγάπη, και ας το ευγνωμονούμε που μας οδήγησε σε αυτή τη νέα συνειδητοποίηση των πραγμάτων.

Το παρελθόν υπάρχει μόνο στο νου μας και στον τρόπο που εμείς διαλέγουμε να το βλέπουμε.

Η στιγμή που ζούμε είναι είναι εδώ τώρα. Τώρα βιώνουμε τη ζωή μας.

Δεν μπορούμε να γυρίσουμε στο παρελθόν αλλά ούτε και να πάμε στο μέλλον.

Το τώρα είναι σημαντικό. Αυτό που κάνουμε τώρα δημιουργεί τη βάση γιά το αύριο.

Χρειάζεται να βρούμε τον εσωτερικό μας προσανατολισμό.

Όταν οι φίλοι και οι συγγενείς μας συμβουλεύουν για το τι πρέπει να κάνουμε,δεν είναι εύκολο να ακούσουμε τον εαυτό μας.

Κι όμως όλες οι απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις βρίσκονται μέσα μας τώρα.

Κάθε φορά που λέμε "δεν ξέρω",κλείνουμε την πόρτα στην εσωτερική μας σοφία.

Τα μηνύματα που παίρνουμε από τον ανώτερο εαυτό μας είναι θετικά και σκοπό έχουν να μας στηρίξουν.

Κανείς όμως δε μας είπε ποτέ να ακούμε τη φωνούλα μέσα μας.

Αντιθέτως πάντα κάποιος άλλος ξέρει τι είναι το καλύτερο για μας.

Όταν διευρύνουμε τη σκέψη μας,τότε η αγάπη ρέει ελεύθερα.

Όταν τη συρρικνώνουμε,τότε κλείνουμε την αγάπη έξω από τον εαυτό μας.

Όσο περισσότερο συνδεόμαστε με την εσωτερική μας δύναμη,τόσο πιό ελεύθεροι είμαστε σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Ας καταλάβουμε ότι είμαστε πλάσματα ολοκληρωμένα και αυτάρκη και οτι στην ουσία εμείς μόνο καθορίζουμε την πορεία της ζωής μας με τις πράξεις και τις σκέψεις μας.


Μάρη Κουγιτάκη


Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Να είσαι αυτό που είσαι.


Όλοι μας έχουμε με πολλά κοινά,αλλά και πολλές διαφορές. Αυτές οι διαφορές και όχι τα κοινά, είναι που μας κάνουν αυτό που πραγματικά είμαστε.
Και αυτές τις διαφορές είναι που πρέπει να τιμούμε.

Το να είμαστε ο εαυτός μας είναι το πρώτο βήμα για να γίνουμε καλύτεροι.
Καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι γονείς, καλύτεροι φίλοι.

"Είμαστε φυσιολογικοί" δε σημαίνει να παραιτούμαστε από τη μοναδικότητα μας για είμαστε αρεστοί στους άλλους.
 
Και στο κάτω κάτω, ποιός ορίζει τι είναι "φυσιολογικό" και τι μή?
Και γιατί να είναι όλοι οι άλλοι φυσιολογικοί και όχι εσύ?
Επειδή διαφέρεις?
Επειδή δεν ακολουθείς το ρεύμα?
Επειδή αρνείσαι πεισματικά να μπείς στα καλούπια που έχουν φτιάξει κάποιοι άλλοι, επειδή έτσι τους εξυπηρετεί??

Είμαστε φυσιολογικοί δεν σημαίνει να ακολουθούμε οποιοδήποτε μονοπάτι ακολουθούν οι πολλοί μόνο και μόνο για να μην μείνουμε "εκτός".

Αυτό το "εκτός" είναι που μας σώζει.
Η πεποίθηση οτι μπορούμε να πάμε εκεί που οι άλλοι μας λένε οτι δεν μπορούμε.
Μη φοβάστε λοιπόν να μένετε "εκτός".
Ίσως είναι ότι καλύτερο μπορεί να σας συμβεί.

Καλά τα κοινά που έχουμε, αλλά οι διαφορές είναι εκείνες που κάνουν την διαφορά.
Που στηρίζουν την δημιουργία.
Που διαμορφώνουν τη μοναδικότητα του καθενός μας.
Και αυτό είναι Ομορφιά.

Φυσιολογικοί είμαστε όταν νιώθουμε περήφανοι γι'αυτά ακριβώς που μας καθιστούν μοναδικούς. 
Αυτά είναι τα πραγματικά δώρα που μας χάρισε ο θεός, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, όποια κι αν είναι αυτά.
Οφείλουμε λοιπόν να τα τιμούμε και όχι να τα καταστέλλουμε, και να είμαστε υπερήφανοι για εκείνα.

Να μην πέφτουμε θύματα της ιδέας ότι δε μας αγαπούν επειδή είμαστε πολύ απ'το ένα ή λίγο απ'το άλλο.
Αλλά ακόμη κι αν δεν μας αγαπούν, είναι αποτέλεσμα της δικής τους έλλειψης ισορροπίας, που δεν μπορεί να διαχειριστεί την δική μας ολοκλήρωση.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι δικό μας, και πουθενά δεν μπορεί να μας επηρεάσει, εκτός κι αν εμείς το επιτρέψουμε.

Να είμαστε ευγνώμονες για όσα μας προσφέρει η ζωή και όχι δυστυχείς για όσα δεν έχουμε.
Οφείλουμε στον μοναδικό εαυτό μας να συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στην αφθονία και όχι στην έλλειψη.
Συναισθημάτων, υλικών αγαθών, υγείας και ότι άλλο επιθυμεί ο κάθε ένας μας.

Οφείλουμε επίσης να είμαστε αληθινοί απέναντι στον εαυτό μας.
Και να κάνουμε όνειρα. Μεγάλα όνειρα.
Αυτός που κάνει μεγάλα όνειρα είναι πιό δυνατός από εκείνον που δεν κάνει κανένα.
Και αυτό είναι και το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας.

Κάποιοι το λένε ευτυχία,εγώ το λέω ανταμοιβή για την ελπίδα.
Και κάθε μέρα θυμίζω στον εαυτό μου να απλώνει το χέρι στο θεό και να λέω ευχαριστώ για όλα όσα έχω.


Μάρη Κουγιτάκη


Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Είμαι ότι σκέφτομαι και σκέφτομαι ότι είμαι


Για κάποιους λόγους οι περισσότεροι άνθρωποι το βρίσκουν ευκολότερο να σκέφτονται με έναν αρνητικό τρόπο απ'ότι με θετικό.

Φαίνεται οτι απαιτείται κάποια προσπάθεια για να κάνει κανείς θετικές σκέψεις, ενώ η αρνητική σκέψη έρχεται αυτόματα.

Συνήθως σε μια εξελισσόμενη κατάσταση που δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα, σκεφτόμαστε οτι μάλλον δεν θα είναι αυτό ακριβώς που επιθυμούμε.
 
Ίσως και οτι δεν θα έχουμε καν θετικό αποτέλεσμα. Αυτή η σκέψη μας έρχεται αυθόρμητα.

Αυτό έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το περιβάλλον που έχουμε ζήσει, αλλά και με την εκπαίδευση.
Από παιδιά βάλλεται το μυαλό μας και το υποσυνείδητο μας με φράσεις του τύπου "όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι" ή "η ζωή είναι σκληρή και άδικη" ή "όλα κόποις κτώνται" ή "ποιός έχασε την τύχη του για να την βρούμε εμείς" και ένα σωρό άλλα τέτοια μαργαριτάρια.

Και αν προσθέσουμε και την οικογενειακή χειραγώγηση του καθωσπρεπισμού και της κοινωνικής αποδοχής, τότε βάζουμε και την ταφόπλακα της δημιουργικής σκέψης και της ελεύθερης βούλησης.
Σαν παιδιά μόνο η οικογένεια μας και γενικά το στενό μας περιβάλλον ξέρει τι είναι καλό για μας. 
Αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο κι όταν ενηλικιωνόμαστε πάλι μόνο εκείνοι ξέρουν τι είναι καλό για μας. 
Εμείς που είμαστε μέσα σε όλο αυτό?

Πως θα ήταν αν είχαμε μάθει να σκεφτόμαστε διαφορετικά?

Πως θα ήταν άραγε αν όταν ήμασταν παιδιά ακούγαμε
 "όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε όσο μεγαλύτερο καλάθι μπορείς και ξεχείλισε το" 
"η ζωή είναι υπέροχη" 
"μπορείς να πετύχεις ότι θέλεις με την μεγαλύτερη ευκολία αρκεί να το θέλεις πραγματικά" 
" είσαι πάρα πολύ τυχερός, όλα είναι απόλυτα ευνοικά για σένα"?

Σκεφτήκαμε ποτέ το "πως" σκεφτόμαστε?
Αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσο οι σκέψεις μας επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής μας, και πόσο έχουν διαμορφώσει την ζωή μας και την πορεία μας μέχρι τώρα?

Μάλλον η μεγαλύτερη πνευματική αρχή που ανακαλύφθηκε ποτέ είναι το ότι γινόμαστε αυτό ακριβώς που νομίζουμε οτι θα γίνουμε.
Όταν θεωρούμε οτι πρόκειται να αποτύχουμε, υπονομεύουμε ασυναίσθητα κάθε ευκαιρία να πετύχουμε.

Η θετική σκέψη όμως επιτυγχάνεται όχι με επιφανειακή ψεύτικη επανάληψη θετικών δηλώσεων προς κάτι, αλλά με εσωτερική, ουσιαστική, θετική στάση ζωής.
 

Με συνειδητή απόφαση να ανακαλύψουμε, αλλά και να στηρίξουμε στο απόλυτο αυτό που πραγματικά είμαστε.
Με συντριπτική αλλαγή κοσμοθεωρίας και κοσμοθέασης. 
Και με διακαή επιθυμία να επανεκπαιδεύσουμε το μυαλό μας, αυτή τη φορά να σκέφτεται προς όφελος μας και όχι των άλλων.

Γι'αυτό ας προσπαθήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο καλά και εποικοδομητικά για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους.
Να βλέπουμε την θετική έκβαση κάθε υπόθεσης μας.
Να αναγνωρίζουμε την ευημερία μας και να είμαστε ευγνώμονες για αυτό. 
Να αναλαμβάνουμε την πλήρη ευθύνη για την ζωή μας.

Αυτό από μόνο του είναι ένδειξη υγείας και αρμονίας.


Μάρη Κουγιτάκη








               

Αλλάζω

Η περίοδος που διανύουμε φαίνεται πολύ άσχημη. Όμως οι περισσότεροι ξέρουμε, γνωρίζουμε, νιώθουμε, ότι δεν πάει άλλο. Ο κόσμος έχει επέλ...