Είμαι ότι σκέφτομαι και σκέφτομαι ότι είμαι

Για κάποιους λόγους οι περισσότεροι άνθρωποι το βρίσκουν ευκολότερο να σκέφτονται με έναν αρνητικό τρόπο απ'ότι με θετικό.

Φαίνεται οτι απαιτείται κάποια προσπάθεια για να κάνει κανείς θετικές σκέψεις, ενώ η αρνητική σκέψη έρχεται αυτόματα.

Συνήθως σε μια εξελισσόμενη κατάσταση που δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα, σκεφτόμαστε οτι μάλλον δεν θα είναι αυτό ακριβώς που επιθυμούμε. 

Ίσως και οτι δεν θα έχουμε καν θετικό αποτέλεσμα. Αυτή η σκέψη μας έρχεται αυθόρμητα.

Αυτό έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το περιβάλλον που έχουμε ζήσει, αλλά και με την εκπαίδευση.

Από παιδιά βάλλεται το μυαλό μας και το υποσυνείδητο μας με φράσεις του τύπου "όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι" ή "η ζωή είναι σκληρή και άδικη" ή "όλα κόποις κτώνται" ή "ποιός έχασε την τύχη του για να την βρούμε εμείς" και ένα σωρό άλλα τέτοια μαργαριτάρια.

Και αν προσθέσουμε και την οικογενειακή χειραγώγηση του καθωσπρεπισμού και της κοινωνικής αποδοχής, τότε βάζουμε και την ταφόπλακα της δημιουργικής σκέψης και της ελεύθερης βούλησης.

Σαν παιδιά μόνο η οικογένεια μας και γενικά το στενό μας περιβάλλον ξέρει τι είναι καλό για μας. 

Αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο κι όταν ενηλικιωνόμαστε πάλι μόνο εκείνοι ξέρουν τι είναι καλό για μας. 

Εμείς που είμαστε μέσα σε όλο αυτό?

Πως θα ήταν αν είχαμε μάθει να σκεφτόμαστε διαφορετικά?

Πως θα ήταν άραγε αν όταν ήμασταν παιδιά ακούγαμε  "όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε όσο μεγαλύτερο καλάθι μπορείς και ξεχείλισε το" 

"η ζωή είναι υπέροχη" 

"μπορείς να πετύχεις ότι θέλεις με την μεγαλύτερη ευκολία αρκεί να το θέλεις πραγματικά" 

" είσαι πάρα πολύ τυχερός, όλα είναι απόλυτα ευνοικά για σένα"?

Σκεφτήκαμε ποτέ το "πως" σκεφτόμαστε?

Αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσο οι σκέψεις μας επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής μας, και πόσο έχουν διαμορφώσει την ζωή μας και την πορεία μας μέχρι τώρα?

Μάλλον η μεγαλύτερη πνευματική αρχή που ανακαλύφθηκε ποτέ είναι το ότι γινόμαστε αυτό ακριβώς που νομίζουμε οτι θα γίνουμε.

Όταν θεωρούμε οτι πρόκειται να αποτύχουμε, υπονομεύουμε ασυναίσθητα κάθε ευκαιρία να πετύχουμε.

Η θετική σκέψη όμως επιτυγχάνεται όχι με επιφανειακή ψεύτικη επανάληψη θετικών δηλώσεων προς κάτι, αλλά με εσωτερική, ουσιαστική, θετική στάση ζωής. 

Με συνειδητή απόφαση να ανακαλύψουμε, αλλά και να στηρίξουμε στο απόλυτο αυτό που πραγματικά είμαστε.

Με συντριπτική αλλαγή κοσμοθεωρίας και κοσμοθέασης. 

Και με διακαή επιθυμία να επανεκπαιδεύσουμε το μυαλό μας, αυτή τη φορά να σκέφτεται προς όφελος μας και όχι των άλλων.

Γι'αυτό ας προσπαθήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο καλά και εποικοδομητικά για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους.

Να βλέπουμε την θετική έκβαση κάθε υπόθεσης μας.

Να αναγνωρίζουμε την ευημερία μας και να είμαστε ευγνώμονες για αυτό. 

Να αναλαμβάνουμε την πλήρη ευθύνη για την ζωή μας.

Αυτό από μόνο του είναι ένδειξη υγείας και αρμονίας.

Μάρη Κουγιτάκη