Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Ο δρόμος της καρδιάς


Ακολούθησε αυτό που αγαπάς. Ρώτα τι έχεις μέσα σου. Ακολούθησε όχι τα συμφέροντά σου που αλλάζουν συνεχώς, αλλά αυτό που είσαι και αυτό που αγαπάς, που ούτε θα αλλάξει ούτε πρέπει να αλλάξει. Να είσαι ειλικρινής στις σκέψεις σου, καθαρός στα αισθήματά σου. Υπέρμαχος της αλήθειας σου.

Διάλεξε το δρόμο της ζωής. Διάλεξε το δρόμο της αγάπης, του ενδιαφέροντος, της ελπίδας. Το δρόμο της πίστης στο αύριο, της εμπιστοσύνης και της καλοσύνης. Από σένα εξαρτάται. Η τρυφερότητα και η καλοσύνη δεν είναι σημάδια αδυναμίας αλλά δύναμης και ανάτασης ψυχής. 

Η αγάπη είναι μια ατελείωτη συγχώρεση, ένα βλέμμα τρυφερό, κατανόηση, συνεχής μετάγγιση ψυχής και ατελείωτο πλησίασμα στο άνοιγμα του άλλου.

Το μόνο πραγματικό εμπόδιο που υπάρχει ανάμεσα σε μας και την αγάπη είναι ο εαυτός μας. Επικεντρωνόμαστε στο λίγο που μας λείπει και δεν βλέπουμε το πολύ που έχουμε. 

Όμως δε χρειάζονται πολλά πράγματα για να κάνουν τη ζωή μας πλήρη κι ευτυχισμένη.
 
Η ευτυχία αποτελείται από μικρά στιγμιαία πράγματα, το δώρο του ζεστού φιλιού, ένα καλοσυνάτο χαμόγελο, μια καλή κουβέντα βγαλμένη μέσα από την καρδιά, ένα βλέμμα γεμάτο συναίσθημα κι αλήθεια...... 

Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει απλότητα, καλοσύνη, αλήθεια και αγάπη.....


Μάρη Κουγιτάκη









Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Μικροί Ήρωες


Όλοι μας λένε ότι πρόκειται να πάρουμε λάθος απόφαση, αλλά και τα λάθη είναι ένας τρόπος για να μάθεις κάτι.

Φαίνεται πως αποκτάμε σοφία πιο εύκολα από τις αποτυχίες, παρά από τις επιτυχίες μας.
Σημασία λοιπόν δεν έχει αν πέφτεις, σημασία έχει αν ξανασηκώνεσαι. Έτσι αναδύεται ο ήρωας, με την δύναμη να συνεχίσει.

Τι θέλει από μας ο κόσμος?
Να μη ρισκάρουμε. 
Να γυρίσουμε εκεί απ’ όπου ήρθαμε χωρίς το θάρρος να πούμε «ναι» στη ζωή. 
Όλοι προσπαθούν να καταλάβουν το νόημα της ζωής.
Για τους περισσότερους, μέχρι να το καταλάβουν η παράσταση έχει τελειώσει. 

Όλες οι απαντήσεις όμως βρίσκονται μέσα μας, και κανένας μα κανένας, γνωστός, φίλος, συγγενής ή σύντροφος δεν είναι σε θέση να μας πει τι είναι σωστό και τι λάθος για τη δική μας τη ζωή.

Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι’αυτό που είμαστε, για όσα καταφέρνουμε και όσα δεν καταφέρνουμε. Γιατί είμαστε όλοι πλάσματα υπέροχα γεμάτα δύναμη και γνώση.

Ας μην αφήσουμε κανένα να μας πείσει για το αντίθετο………


Μάρη Κουγιτάκη










Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Ευτυχία



Όταν είμασταν μωρά, ζούσαμε καθημερινά την ευτυχία αυθόρμητα, και χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο. Είμασταν απόλυτα ευτυχείς μόνο και μόνο γιατί ανακαλύπταμε τον κόσμο γύρω μας.
Και μόνο το οτι χτυπούσαμε συνεχώς παλαμάκια, δαγκώναμε τα δάχτυλα των χεριών μας, και χαζεύαμε θαυμάζοντας ό,τι κουνιέται, ήταν αρκετό για να νιώθουμε μια απέραντη χαρά.
Έτσι απλά και όμορφα ζούσαμε καθημερινά με ενθουσιασμό, ζωντάνια και κέφι.

Μεγαλώνοντας και ανακαλύπτοντας τον ανθρώπινο πόνο, χάσαμε ένα μεγάλο μέρος του ενθουσιασμού που σε μικρή ηλικία μας εξασφάλιζε την ευτυχία.
Μπήκαμε στο οικογενειακό - κοινωνικό "σύστημα" και η αθώα σχέση μας με το περιβάλλον και τους άλλους ανθρώπους ξαφνικά βάρυνε και έγινε χειριστική, βάζοντας μας στην διαδικασία να πιστεύουμε ότι είμαστε αυτό που οι άλλοι ορίζουν για εμάς. 

Επιτρέψαμε να γίνουμε θύματα ή να νιώθουμε θύματα των άλλων και το μόνο που κάνουμε είναι να γκρινιάζουμε για όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας, σαν εμείς να είμαστε αμέτοχοι και ανεύθυνοι σε όλα αυτά. 
Εκπαιδευτήκαμε να ρίχνουμε ευθύνες και κατηγορούμε για τη δυστυχία μας τους άλλους, ενώ, παράλληλα, κατηγορούμε και τους εαυτούς μας και ντρεπόμαστε για όσα μας έχουν συμβεί.

Για να αλλάξει όλο αυτό χρειάζεται άμεση δράση από μέρους μας με μικρά, αλλά καθημερινά και σταθερά βήματα.
Όσο πιο πολύ κάνουμε καθημερινά μικρές ενέργειες ή αποκτούμε συνήθειες που μας προκαλούν γαλήνη και ευτυχία, τόσο περισσότερο θα ανακαλύπτουμε μέσα μας μια ατέλειωτη δύναμη που μας απελευθερώνει από τους φόβους και μας φέρνει σε επαφή με την αφθονία της ζωής. 

Η ζωή είναι αναμφισβήτητα μια περιπέτεια, και ποτέ δεν θα είμαστε σε θέση να ξέρουμε τι θα συμβεί αύριο. Αλλά σίγουρα μπορούμε να μετατρέπουμε κάθε τι καινούριο, σε εμψυχωτική και ζωντανή εμπειρία.
Και αν καταφέρουμε να συνειδητοποιήσουμε οτι πίσω από τις μεγαλύτερες αδυναμίες μας, κρύβονται οι μεγαλύτερες δυνατότητές μας, τότε οι φόβοι και οι ανασφάλειες μας, αυτόματα γίνονται κίνητρα τόλμης και δύναμης.

Ονομάστε την όπως θέλετε, αλλά όλοι έχουμε μια μικρή φωνούλα μέσα μας που συνεχώς μας ωθεί να την προσέξουμε.
Μερικές φορές ακολουθούμε αυτή την εσωτερική καθοδήγηση, κάποιες άλλες πάλι όχι. 
Όταν επιλέγουμε να αγνοούμε αυτή τη φωνή, αναγκαζόμαστε να μένουμε σε αρνητικές καταστάσεις που δεν μας εξυπηρετούν για πολύ καιρό, έστω και αν βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι έχει τελειώσει η εν λόγω εμπειρία για εμάς.

Ανεξαρτήτως από το πόσο καταβεβλημένοι, πιεσμένοι, θυμωμένοι ή αγχωμένοι μπορεί να νιώθουμε σε δύσκολες στιγμές, έχουμε μέσα μας μια έμφυτη δύναμη να αλλάζουμε τον τρόπο προσεγγίσης με μια απλή μετατόπιση της αντίληψής μας. 
Πετυχένοντας το αυτό, γινόμαστε αστείρευτη πηγή χαράς, πρώτα απ'όλα για εμάς, αλλά κατ' επέκταση και για τους ανθρώπους του περιβάλλοντος μας, οι οποίοι βλέποντας μας, συνειδητοποιούν οτι μπορούν και οι ίδιοι αν θέλουν, να προσεγγίσουν την ζωή τους με καινούριο και διαφορετικό τρόπο. 

Επιπλέον, οι επιθυμίες μας αρχίζουν αμέσως να συγχρονίζονται πολύ εύκολα με τις λεγόμενες καλές "συμπτώσεις", γ
ιατί πάντα η ζωή μάς τοποθετεί στην κατάλληλη στιγμή και με τους κατάλληλους ανθρώπους, ώστε να υποστηριχτούμε από τις ευκαιρίες και τις περιστάσεις.

Επιλέγοντας να είμαστε χαρούμενοι και γαλήνιοι, βρίσκουμε την ευτυχία πίσω από καθετί. Από το φαγητό που τρώμε κάθε μέρα, μέχρι τη θέα του ήλιου που λάμπει στον ουρανό, και από τις κοντινές μας σχέσεις μέχρι την κατάσταση της υγείας μας. 
Έτσι, ακόμα κι όταν έρθουν τα δύσκολα, η προσκόλλησή μας στην απόφαση να είμαστε ευτυχισμένοι μας βοηθάει να τα αντιμετωπίσουμε ανάλογα, καθώς εγκαταλείπουμε την αμυντική στάση απέναντι σε αρνητικές εμπειρίες και συναισθήματα και ανοιγόμαστε εύκολα και αβίαστα στο ευρύ φάσμα των επιλογών μας.

Οι αντιδράσεις μας χαρακτηρίζονται όλο και περισσότερο από θετικά στοιχεία και από μία τάση κίνησης προς τα εμπρός. Η συμπεριφορά μας στην ολότητα της γίνεται περισσότερο ισορροπημένη και βοηθητική, και η ζωή μας βιώνεται πιό ολοκληρωμένα, γεμάτη από ένα ευρύ φάσμα όμορφων, θετικών και υποστηρικτικών συναισθημάτων.

Η ευτυχία μας δεν εξαρτάται ποτέ από τους άλλους, αλλά μόνο από τη δική μας αντίδραση απέναντι στις πράξεις των άλλων, άλλα και στα γεγονότα που αυτές προκαλούν.
 
Αν επιλέγουμε συνειδητά να μη μας χαλάνε την καρδιά, μπορούμε πάντα να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας, και στην απόφασή μας να ζούμε ευτυχισμένοι.



Μάρη Κουγιτάκη


Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Απορρίψτε τις ταμπέλες


Οι άνθρωποι με τους οποίους επιλέγουμε να συνδεθούμε είναι προφανώς προσωπικές επιλογές και έτσι πρέπει να είναι. 
Έχω την αίσθηση όμως ότι ο κόσμος θα ήταν πιο ενδιαφέρων και λιγότερο περιορισμένος αν απορρίπταμε τις ταμπέλες και τις δικαιολογίες που χρησιμοποιούμε για να κρατήσουμε σε απόσταση τους άλλους. 

Αν το κάναμε,μάλλον θα ανακαλύπταμε ότι αυτές οι βολικές κατηγοριοποιήσεις βασίζονται σε απαρχαιωμένα μοτίβα που παίζουν ακόμα μέσα στο κεφάλι μας. Στην προσπάθεια μας να εντάξουμε σε κατηγορίες τους ανθρώπους,καταλήγουμε να ελαχιστοποιούμε την αξία τους και να τους αποκλείουμε για λόγους εντελώς αβάσιμους.
 

Χρησιμοποιούμε ως κριτήριο την ηλικία,το φύλο,την κοινωνική θέση,την οικονομική κατάσταση,το χρώμα της επιδερμίδας,τη θρησκεία, την εθνικότητα,οτιδήποτε για να κρατηθούμε μακριά από όσους είναι διαφορετικοί από μας.
      
                                                   
Αυτό φυσικά μας απαλλάσσει από τον κόπο να αναπτύξουμε ανεξάρτητη αυτόνομη σκέψη και να αξιολογούμε κάθε άτομο ως ξεχωριστή μονάδα και άξια σεβασμού προσωπικότητα. 

Είναι πολύ πιθανό οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που συναντάμε να αξίζουν στην πραγματικότητα μεγαλύτερη προσοχή απ'όση τους δίνουμε.
 

Και ποιός ξέρει? Μπορεί και να ξαφνιαστούμε ανακαλύπτοντας οτι τελικά δεν είναι αγριόχορτα,αλλά μάλλον λουλούδια που εμείς παραλείψαμε να σταθούμε για να τα εκτιμήσουμε......

Μάρη Κουγιτάκη


Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ



Ζούμε στην εποχή των σουπερμάκετ των σχέσεων, όπου οι επιλογές είναι άπειρες, οι άνθρωποι αναλώσιμοι και οι σχέσεις του τύπου "εάν εσύ δεν καλύπτεις τις ανάγκες μου θα βρω αμέσως κάποιον άλλο να τις καλύπτει".


Πού να χωρέσει η ομορφιά, η πίστη, η αφοσίωση σε αυτό το
 τόσο χρησιμοθηρικό πλαίσιο;
Οι άνθρωποι επικεντρώνονται όχι στο άτομο, αλλά στην κάλυψη της ανάγκης όπου το άτομο λειτουργεί μόνο ως μέσο και δεν έχει καμία αξία από μόνο του. Αυτό, βέβαια, είναι και το τέλος του ρομαντισμού.
Όταν η έμφαση μετατίθεται από την πολύτιμη μοναδικότητα ενός ατόμου στην κάλυψη των αναγκών με οποιονδήποτε τρόπο, τότε οι σχέσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια σειρά καιροσκοπικών ενεργειών. Ποιος είπε ότι ο οπορτουνισμός ανήκει μόνο στο χρηματιστήριο;

Σήμερα, ναι έχει αλλάξει η εποχή...
Απελευθερώσαμε τις ενοχές μας και τις σέρνουμε πίσω μας, ώστε να μην τις βλέπουμε. Χρειαζόμαστε κάποιον να μας βοηθήσει, να τις σύρουμε μαζί, γιατί έγιναν πια πολύ βαριές...
Δεν σηκώνονται! Πίσω από τα συναισθήματα κρύβονται οι ελλείψεις μας!
Και αντί να αφήσουμε τις ενοχές, φορτωνόμαστε και των άλλων...
Πολύ βαριά πια τα συναισθήματα. Πάντα με συναλλαγή. Σου δίνω τώρα, μου δίνεις και τώρα και αύριο και για πάντα! Και εκεί...στο "για πάντα", χαλάει η συνταγή.
Γιατί κάποιος δεν αντέχει το βάρος πια και φεύγει...
Οπότε πάει χαμένη "η επένδυση"...αντέ πάλι από την αρχή.
Μήπως να το πάρουμε αλλιώς;
Μήπως να γίνουμε πιο αληθινοί? Και να δείξουμε ποιοί είμαστε? Να μην είμαστε και δήθεν στην αγάπη, όχι τίποτα άλλο...
Φτάνουν όλα τα "δήθεν" που έχουμε επωμιστεί.
Ξέρουμε άραγε τι σημαίνει "αγαπώ";
Ξέρουμε πόσο αυτό το "αγαπώ" γεμίζει" την ψυχή μας, αν προέρχεται από την καρδιά μας και όχι από υπολογισμό.
Ξέρουμε άραγε ότι "αγαπώ" σημαίνει ξεχείλισμα και όχι στέρημα;
Ξέρουμε άραγε ότι "αγαπώ" σημαίνει νιώθω;
Και μέσα σ' αυτό το "νιώθω" είναι ο αληθινός μας Εαυτός, που μας γεμίζει, ώστε να μην χρειαζόμαστε "γέμισμα" από "δώσε"! " 


 Μάρη Κουγιτάκη




Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ


Όμως σου λέω τούτο, είναι πολύ πιο δύσκολο να αρνηθείς το ποιος είσαι παρά να το δεχτείς. 
Είσαι καλοσύνη και έλεος και συμπόνια και κατανόηση. Είσαι γαλήνη και χαρά και φως. 

Είσαι συγχώρεση και υπομονή, δύναμη και κουράγιο, αρωγός σε ώρα ανάγκης, παρηγορητής σε ώρες σύγχυσης.
 
Είσαι η βαθύτερη σοφία και η ύψιστη αλήθεια, η μεγαλύτερη γαλήνη και η μεγαλύτερη αγάπη. 

Είσαι αυτά τα πράγματα.
 
Κι έχουν υπάρξει στιγμές της ζωής σου που έχεις γνωρίσει τον εαυτό σου ως αυτά τα πράγματα. 
Φώτιση είναι να καταλάβεις πως δεν υπάρχει πουθενά να πας, τίποτε να κάνεις και κανένας που πρέπει να είσαι, εκτός από αυτός ακριβώς που είσαι αυτή την στιγμή. 

Μπαρκάρισες πριν γεννηθείς. Η γέννηση σου είναι απλώς ένα σημάδι ότι το ταξίδι ξεκίνησε.
 
Επομένως το ερώτημα δεν είναι "Γιατί να ξεκινήσω ένα τέτοιο δρόμο;". Έχεις ήδη ξεκινήσει. Το έκανες με τον πρώτο χτύπο της καρδιάς σου. 

Το ερώτημα είναι "Θέλω να βαδίσω σ' αυτόν το δρόμο συνειδητά ή ασυνείδητα; Με επίγνωση ή χωρίς επίγνωση; Σαν αιτία της εμπειρίας μου ή σαν αποτέλεσμα της;"

(Από το βιβλίο του
Neale Donald Walsch "Συζήτηση με το θεό")





Αλλάζω

Η περίοδος που διανύουμε φαίνεται πολύ άσχημη. Όμως οι περισσότεροι ξέρουμε, γνωρίζουμε, νιώθουμε, ότι δεν πάει άλλο. Ο κόσμος έχει επέλ...