Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Διακοή


Η σύγχρονη ψυχολογία λέει οτι ένας στους δέκα ανθρώπους συχνά "ακούει" φωνές που στο 90% των περιπτώσεων είναι θετικές και εποικοδομητικές. 
Δεν είναι παραισθήσεις και δεν σχετίζονται με νοητικές ασθένειες. 

Ουσιαστικά "ακούς" τον ανώτερο εαυτό σου ή ένστικτο, όπως θέλεις πες το, στον οποίο μπορείς να απευθύνεσαι ανά πάσα στιγμή.

Όσοι αφουγκράζονται και ενθαρρύνουν την εσωτερική τους φωνή, λένε οτι νιώθουν μια προσωπική σύνδεση με κάποια ενέργεια που βρίσκεται πέρα από αυτούς η οποία τους προσφέρει στήριξη και διάθεση ηρεμίας.
 

Θα λέγαμε οτι είναι ένα σύστημα εσωτερικής καθοδήγησης.
 
Όλοι έχουμε την ικανότητα να στέλνουμε κύματα σκέψης από την ανώτερη συνειδητότητα μας. Οι σκέψεις του  κάθε ανθρώπου αντιπροσωπεύουν ένα ανώτερο νοητικό δακτυλικό αποτύπωμα το οποίο δείχνει ποιοί και που είμαστε.

Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι η "παρατήρηση".
Η παρατήρηση των συναισθημάτων μας κατά την διάρκεια της ημέρας, απέναντι στα πάντα. 
Η φωνή μέσα μας,  τις περισσότερες φορές μας μιλάει με "αίσθημα". Διαισθητικά δηλαδή. 

Ως εκ τούτου η
 εσωτερική δύναμη που έρχεται σε μας μέσα στην καθημερινότητα μας, πηγάζει από τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις της "παρατήρησης", που μας δείχνουν οτι σαφώς δεν είμαστε μόνοι. 
Υπάρχει πάντα μέσα μας το ανώτερο κομμάτι μας που μας μιλάει και μας συμβουλεύει συνεχώς. 
Το μόνο πρόβλημα είναι οτι σχεδόν ποτέ δεν το ακούμε.

Πόσες φορές δεν μας έτυχε καθώς πηγαίναμε κάπου "σαν κάτι να μας έλεγε" ότι δεν πρέπει να πάμε, αλλά εμείς πήγαμε?
Ή καθώς παίρναμε μια απόφαση, και αυτό το "κάτι" μας έκανε να νιώθουμε ότι η απόφαση μας δεν είναι η κατάλληλη, εμείς παρόλα αυτά την πήραμε? 

Γιατί σχεδόν ποτέ δεν ακούμε το σοφό μας καμπανάκι?

Τι είναι αυτό που μας κάνει να εμμένουμε πεισματικά σε κάτι ενώ το μέσα μας ουρλιάζει για το αντίθετο?

Είναι η έλλειψη Αγάπης για τον εαυτό μας. 
Και ναι, όλοι θα πούμε οτι αγαπάμε τον εαυτό μας, αλλά γνωρίζουμε πραγματικά τι σημαίνει Αυταγάπη? Αυτοσεβασμός? Αυτοαποδοχή?

Όταν δεν ακολουθείς ποτέ την καθοδήγηση της εσωτερικής σου φωνής που ο μόνος της σκοπός είναι η προστασία σου, όχι, δεν Αγαπάς τον εαυτό σου.

Όταν επιλέγεις εις γνώση σου να πέσεις πάνω σε τοίχο ενώ το ίδιο το μέσα σου φωνάζει μη, όχι, δεν τον Σέβεσαι τον εαυτό σου.

Όταν δεν μπορείς εσύ ο ίδιος να πιστέψεις στην δική σου ανώτερη νοημοσύνη και στις επίκτητες ικανότητες σου, τότε όχι, δεν τον Αποδέχεσαι τον εαυτό σου.

Έχεις μάθει να ζεις και να λειτουργείς με άρνηση σε όλα τα υπέροχα εργαλεία που έχεις στα χέρια σου.

Θα σου πρότεινα να πας τώρα, αυτή τη στιγμή, μπροστά από έναν καθρέφτη, να κοιταχτείς και να ρωτήσεις.....
"αυτός είναι στ'αλήθεια ο αληθινός μου εαυτός?"

Και άκου προσεκτικά την απάντηση.

Μάθε, άκουσε, δες, αποδέξου, αγκάλιασε, τίμησε, αγάπησε αυτό που είσαι. Γιατί είσαι ένα μεγαλειώδες ον, μέσα σε ένα ανθρώπινο σώμα. Ξεπέρασε τους ανθρώπινους περιορισμούς και αναγνώρισε αυτό που πραγματικά είσαι.
 

Αυτή, είναι η έκφραση ύψιστης συμπόνιας απέναντι στον εαυτό σου.
    

Μάρη Κουγιτάκη






Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Κατα-νόηση


Σχεδόν όλοι μας διαμαρτυρόμαστε κατά την διάρκεια της ζωής μας ότι δεν έχουμε όσα θα θέλαμε, ή ότι θα θέλαμε για να είμαστε ευτυχισμένοι και πλήρεις.

Η αλήθεια όμως είναι ότι αποκτούμε μόνο όσα νομίζουμε ότι αξίζουμε. 
Αν το καλοσκεφτούμε και αν αποφασίσουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, θα αποφανθούμε ότι βαθιά μέσα μας δεν πιστεύουμε ότι αξίζουμε τα πάντα. Ή έστω αυτά τα οποία ονειρευόμαστε. 

Βαθιά μέσα μας νιώθουμε ελλιπείς απέναντι στις προσδοκίες μας. Μέσα στο μυαλό μας τις έχουμε ανάγει σε μεγαλεπίβολα σχέδια, που μόνο αν σταθούμε πολύ τυχεροί, ίσως και μόνο ίσως, να υλοποιήσουμε ένα μέρος αυτών.
Και είναι πολύ φυσικό αν δεν πιστεύεις ότι μπορείς να έχεις κάτι, ή οτι δεν αξίζεις πραγματικά να το έχεις, να μην το αποκτήσεις ποτέ. 

Εκτός κι αν αλλάξεις μυαλά. Εκτός κι αν το δεις "αλλιώς".
 
Εκτός κι αν πιστέψεις πως είναι φυσικό σου δικαίωμα να το έχεις. Φυσικό δικαίωμα, όπως το δικαίωμα του να υπάρχεις, να ζεις και να αναπνέεις. 
Δεν προσπαθείς για αυτό, δεν αισθάνεσαι ότι χρειάζεται να παλέψεις για να το έχεις. 
Απλά είναι εκεί για εσένα. Είναι εκεί, γιατί εσύ πιστεύεις οτι είναι εκεί.

Αποκτούμε λοιπόν μόνο όσα νομίζουμε οτι μας αξίζουν σαν φυσικό δικαίωμα, και η αλήθεια είναι ότι δε χρειαζόμαστε περισσότερα.
 
Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι ν’αξιοποιήσουμε ότι έχουμε. 

Έχουμε την καρδιά, αυτό το κάτι μέσα μας που μας σπρώχνει, μας πλάθει και μας διαμορφώνει οδηγώντας μας προς την αλήθεια.
Φτάνει να "ακούμε".

Αν μάθουμε ν’ακούμε την εσωτερική μας φωνή, θα δούμε οτι μας ωθεί απαλά προς το καλό μας. Θα κατανοήσουμε οτι για οτιδήποτε μας συμβαίνει ή δεν μας συμβαίνει είμαστε υπεύθυνοι εμείς.
 

Ότι ο παράγοντας "τύχη" δεν υπάρχει. Ότι συγκεντρώνουμε γύρω μας μόνο ότι μας χρειάζεται και μας εξυπηρετεί στην εκάστοτε στιγμή. Υλικά και μη.
Αυτή η κατανόηση μας γιατρεύει, μας ολοκληρώνει και μας οδηγεί πέρα από τον εαυτό μας.

Ευτυχισμένος δεν είναι εκείνος που απολαμβάνει απαραίτητα πολλά υλικά αγαθά, αλλά εκείνος που είναι ευγνώμων γι’αυτά που έχει, που έχει κατανοήσει γιατί τα έχει, που εκτιμά και σέβεται τον διπλανό του, είτε έχει λιγότερα είτε περισσότερα από αυτόν, και που ζει τις μικρές ευτυχισμένες στιγμές που προσφέρει η ζωή. 

Η ευτυχία μας πρέπει να είναι δική μας, πρέπει να προέρχεται από την ίδια μας την καρδιά και όχι από εξωγενείς παράγοντες.
Και η αίσθηση της εσωτερικής ευτυχίας, φέρνει και την αίσθηση της αξίας. Και όταν πιστεύουμε οτι αξίζουμε, τότε έχουμε. Έχουμε αυτά ακριβώς που πιστεύουμε οτι αξίζουμε.
Μάρη Κουγιτάκη



Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Το πρίσμα της Αγάπης


Η γνώση ότι κολυμπάμε σε έναν ωκεανό ενέργειας είναι πλέον δεδομένη και διαθέσιμη σε όλους.
Ακόμα και οι πιό δύσπιστοι που θέλουν να το ακούσουν από
"έγκυρα στόματα" δεν έχουν παρά να στραφούν στα τελευταία πορίσματα της σύγχρονης αστροφυσικής και κβαντομηχανικής.

Τα πάντα είναι αλληλένδετα. Μας αρέσει δεν μας αρέσει. Το φαινόμενο της πεταλούδας είναι πλέον και επιστημονικά αποδεκτό. 

Δεν πέφτει ούτε φύλλο, δεν υποφέρει ούτε ένα παιδί στον κόσμο χωρίς αυτό να επηρεάζει με κάποιο τρόπο τον καθένα από εμάς.
 

Μέσω των υποατομικών σωματιδίων η πληροφορία κινείται με ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες του φωτός. Οτιδήποτε συμβαίνει λοιπόν, οπουδήποτε κι αν συμβαίνει επηρεάζει τα πάντα και τους πάντες.

Δεν υπάρχει πια μέρος για να κρυφτούμε ο ένας από τον άλλο. Κανένας τοίχος δεν είναι τόσο ψηλός ή γερός για να χωρίσει τη μοναξιά ή την απελπισία του ενός από τη μοναξιά ή την απελπισία του άλλου.
 
Τελικά φτάσαμε επιτέλους να αποδεχτούμε το γεγονός ότι ο κόσμος είναι μικρός και κάθε μέρα γίνεται και μικρότερος. 

Ακόμα κι αν εμείς έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι δε χρειαζόμαστε τους άλλους, χρειάζονται εκείνοι εμάς.
 
Κι αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό και πιο σπουδαίο από την δική μας "μη ανάγκη".

Και τι είναι αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε σε οτιδήποτε?
 Σε ότι υπάρχει?
Την Αγάπη.

Η Αγάπη είναι ο πιο αποτελεσματικός δεσμός που μπορούμε να έχουμε με όλα τα πράγματα. Έμψυχα και μη.
 

Έχει τη δύναμη να διαφωτίζει, να θεραπεύει, να ενώνει, να εμπλουτίζει και να αποκαθιστά.
 
Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε ανοιχτοί σε αυτή.

Ότι κάνουμε, ας το κάνουμε με Αγάπη.
 
Αλλά και ότι δεν κάνουμε, ας "μην" το κάνουμε, πάλι με Αγάπη. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό. 

Όταν πάρουμε την απόφαση να κάνουμε ή να μην κάνουμε κάτι, και την πάρουμε με Αγάπη απέναντι στον εαυτό μας και απέναντι στο εκάστοτε δίλημμα, τότε στεκόμαστε με ισορροπία, και απόλυτα υπεύθυνοι απέναντι στην απόφαση μας.
 

Και τότε, μόνο τότε, ξέρουμε ότι η απόφαση μας είναι και η "σωστή" δίνοντας μας την δυνατότητα να κινηθούμε με "αβλάβεια" μέσα στις επιλογές μας, επηρεάζοντας θετικά και το "ότι υπάρχει".

Ας θυμόμαστε πάντα ότι η κάθε μας απόφαση, η κάθε μας κίνηση, η κάθε μας λέξη, επηρεάζει ένα ολόκληρο σύμπαν και ότι υπάρχει μέσα σε αυτό.

Ας παίρνονται λοιπόν οι αποφάσεις μας και ας γίνονται οι κινήσεις μας μέσα από το πρίσμα της Αγάπης.
Γιατί η Αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη για τις υψηλότερες αξίες της ανθρώπινης ζωής. 
Η κινητήρια δύναμη της αλήθειας, της γνώσης, της ομορφιάς, της ελευθερίας, της καλοσύνης και της ευτυχίας.


Μάρη Κουγιτάκη



Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Το μέλλον φτιάχτηκε για να αλλάζει


Το μέλλον φτιάχτηκε για να αλλάζει γιατί και εμείς οι ίδιοι φτιαχτήκαμε για να αλλάζουμε διαρκώς. Η Στασιμότητα είναι ένα είδος ψυχικού θανάτου. Σε όλα τα επίπεδα. Η στασιμότητα στις απόψεις, στα συναισθήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, παντού.

Επικρατεί η άποψη ότι πρέπει να είσαι σταθερός στις απόψεις σου για να θεωρείσαι "σοβαρό άτομο". Ποιός ορίζει τι είναι "σοβαρό" και τι δεν είναι?
 
Εκείνοι που καταπιέζουν μέσα τους αυτό που είναι για να δείχνουν αυτό που νομίζουν ότι πρέπει να είναι?

Εκείνοι που έχουν επιτρέψει να εγκλωβιστούν στην κοινωνική μέγγενη που τους συνθλίβει κάθε μέρα τα μυαλά και την ψυχή?

Εκείνοι που δεν επέτρεψαν να βαδίσουν στην ζωή ως "ελεύθεροι"?
 

Εκείνοι που προτίμησαν την υποτιθέμενη ασφάλεια του νοητικού αλυσοδέματος?
 

Η ζωή αλλάζει, εξελίσσεται, και μαζί της εξελίσσεσαι και εσύ. Δεν είναι δυνατόν να μην αλλάζεις.
 
Τα πάντα. Απόψεις, συνήθειες, γούστα, τρόπο σκέψης.

Δεν είναι δυνατόν να είσαι ο ίδιος άνθρωπος σε όλη σου την ζωή γιατί ουσιαστικά κάθε μέρα είσαι ένας καινούριος άνθρωπος.
Μέσα στην συνεχή κίνηση και ροή δεν γίνεται εσύ να μένεις ακίνητος. Είναι ενάντια στους φυσικούς νόμους.

Γι'αυτό μην νιώθεις άβολα όταν οι σκέψεις σου και τα πιστεύω σου αλλάζουν διαρκώς μέσα στο χρόνο. Είναι η μόνη φυσική διαδικασία.

Και μην ξεχνάς την συνείδηση σου. 
Όταν ακολουθείς το δρόμο της συνείδησής σου, τότε μόνο μπορούν το σώμα και η ψυχή σου να αναγεννηθούν...

Να ακούς την εσωτερική σου φωνή. Είναι η μόνη που ξέρει τι είναι σωστό για εσένα. Να είσαι δηλαδή συνειδητός.
Και πρέπει οπωσδήποτε να είσαι συνειδητός για να έχουν νόημα όσα έχεις ανακαλύψει στο δρόμο σου.

Και πάψε να αναρωτιέσαι συνεχώς αν θα πάρεις την σωστή απόφαση ή όχι.
Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απόφαση σε οτιδήποτε. Υπάρχει μόνο δρόμος. 
Αν στρίψεις δεξιά θα πάς εκεί, αν στρίψεις αριστερά θα πας αλλού. 
Σε κάθε διαδρομή θα δεις διαφορετικά πράγματα. Θα ζήσεις διαφορετικές εμπειρίες.  Ουσιαστικά χρειάζεται να δεις που θες να πας.


Άρα ο μόνος τρόπος να πάρεις μία "σωστή" απόφαση είναι να αναγνωρίσεις την "λάθος" απόφαση.
Εξέτασε την άλλη οδό χωρίς φόβο και ύστερα αποφάσισε.

Η αξία ενός μονοπατιού βρίσκεται στο πως το βαδίζεις. Αν αισθάνεσαι ότι το μονοπάτι αυτό δεν είναι για σένα, τότε πρέπει να το εγκαταλείψεις. 
Ωστόσο η απόφαση σου αν θα βαδίσεις ένα μονοπάτι ή όχι, πρέπει να στηρίζεται στην διαύγεια εκείνη που πηγάζει από το βαθύ ένστικτό σου. Τον ανώτερο εαυτό σου.

Οι αποφάσεις που παίρνονται στο νηφάλιο φως της διαυγούς σκέψης, δεν μπορούν να θίξουν κανένα και πάνω απ'όλα εσένα τον ίδιο. 

Η ζωή είναι μια συνεχής αναθεώρηση.....

 Μάρη Κουγιτάκη

Αλλάζω

Η περίοδος που διανύουμε φαίνεται πολύ άσχημη. Όμως οι περισσότεροι ξέρουμε, γνωρίζουμε, νιώθουμε, ότι δεν πάει άλλο. Ο κόσμος έχει επέλ...