Κατα-νόηση

Σχεδόν όλοι μας διαμαρτυρόμαστε κατά την διάρκεια της ζωής μας ότι δεν έχουμε όσα θα θέλαμε, ή ότι θα θέλαμε για να είμαστε ευτυχισμένοι και πλήρεις.

Η αλήθεια όμως είναι ότι αποκτούμε μόνο όσα νομίζουμε ότι αξίζουμε. 

Αν το καλοσκεφτούμε και αν αποφασίσουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, θα αποφανθούμε ότι βαθιά μέσα μας δεν πιστεύουμε ότι αξίζουμε τα πάντα. Ή έστω αυτά τα οποία ονειρευόμαστε. 

Βαθιά μέσα μας νιώθουμε ελλιπείς απέναντι στις προσδοκίες μας. Μέσα στο μυαλό μας τις έχουμε ανάγει σε μεγαλεπίβολα σχέδια, που μόνο αν σταθούμε πολύ τυχεροί, ίσως και μόνο ίσως, να υλοποιήσουμε ένα μέρος αυτών.

Και είναι πολύ φυσικό αν δεν πιστεύεις ότι μπορείς να έχεις κάτι, ή οτι δεν αξίζεις πραγματικά να το έχεις, να μην το αποκτήσεις ποτέ. 

Εκτός κι αν αλλάξεις μυαλά. Εκτός κι αν το δεις "αλλιώς". 

Εκτός κι αν πιστέψεις πως είναι φυσικό σου δικαίωμα να το έχεις. Φυσικό δικαίωμα, όπως το δικαίωμα του να υπάρχεις, να ζεις και να αναπνέεις. 

Δεν προσπαθείς για αυτό, δεν αισθάνεσαι ότι χρειάζεται να παλέψεις για να το έχεις. 

Απλά είναι εκεί για εσένα. Είναι εκεί, γιατί εσύ πιστεύεις οτι είναι εκεί.

Αποκτούμε λοιπόν μόνο όσα νομίζουμε οτι μας αξίζουν σαν φυσικό δικαίωμα, και η αλήθεια είναι ότι δε χρειαζόμαστε περισσότερα. 

Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι ν’αξιοποιήσουμε ότι έχουμε. 

Έχουμε την καρδιά, αυτό το κάτι μέσα μας που μας σπρώχνει, μας πλάθει και μας διαμορφώνει οδηγώντας μας προς την αλήθεια. Φτάνει να "ακούμε".

Αν μάθουμε ν’ακούμε την εσωτερική μας φωνή, θα δούμε οτι μας ωθεί απαλά προς το καλό μας. Θα κατανοήσουμε οτι για οτιδήποτε μας συμβαίνει ή δεν μας συμβαίνει είμαστε υπεύθυνοι εμείς. 

Ότι ο παράγοντας "τύχη" δεν υπάρχει. Ότι συγκεντρώνουμε γύρω μας μόνο ότι μας χρειάζεται και μας εξυπηρετεί στην εκάστοτε στιγμή. Υλικά και μη.

Αυτή η κατανόηση μας γιατρεύει, μας ολοκληρώνει και μας οδηγεί πέρα από τον εαυτό μας.

Ευτυχισμένος δεν είναι εκείνος που απολαμβάνει απαραίτητα πολλά υλικά αγαθά, αλλά εκείνος που είναι ευγνώμων γι’αυτά που έχει, που έχει κατανοήσει γιατί τα έχει, που εκτιμά και σέβεται τον διπλανό του, είτε έχει λιγότερα είτε περισσότερα από αυτόν, και που ζει τις μικρές ευτυχισμένες στιγμές που προσφέρει η ζωή. 

Η ευτυχία μας πρέπει να είναι δική μας, πρέπει να προέρχεται από την ίδια μας την καρδιά και όχι από εξωγενείς παράγοντες.

Και η αίσθηση της εσωτερικής ευτυχίας, φέρνει και την αίσθηση της αξίας. Και όταν πιστεύουμε οτι αξίζουμε, τότε έχουμε. Έχουμε αυτά ακριβώς που πιστεύουμε οτι αξίζουμε.

Μάρη Κουγιτάκη