Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Να είσαι αυτό που είσαι.


Όλοι μας έχουμε με πολλά κοινά,αλλά και πολλές διαφορές. Αυτές οι διαφορές και όχι τα κοινά, είναι που μας κάνουν αυτό που πραγματικά είμαστε.
Και αυτές τις διαφορές είναι που πρέπει να τιμούμε.

Το να είμαστε ο εαυτός μας είναι το πρώτο βήμα για να γίνουμε καλύτεροι.
Καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι γονείς, καλύτεροι φίλοι.

"Είμαστε φυσιολογικοί" δε σημαίνει να παραιτούμαστε από τη μοναδικότητα μας για είμαστε αρεστοί στους άλλους.
 
Και στο κάτω κάτω, ποιός ορίζει τι είναι "φυσιολογικό" και τι μή?
Και γιατί να είναι όλοι οι άλλοι φυσιολογικοί και όχι εσύ?
Επειδή διαφέρεις?
Επειδή δεν ακολουθείς το ρεύμα?
Επειδή αρνείσαι πεισματικά να μπείς στα καλούπια που έχουν φτιάξει κάποιοι άλλοι, επειδή έτσι τους εξυπηρετεί??

Είμαστε φυσιολογικοί δεν σημαίνει να ακολουθούμε οποιοδήποτε μονοπάτι ακολουθούν οι πολλοί μόνο και μόνο για να μην μείνουμε "εκτός".

Αυτό το "εκτός" είναι που μας σώζει.
Η πεποίθηση οτι μπορούμε να πάμε εκεί που οι άλλοι μας λένε οτι δεν μπορούμε.
Μη φοβάστε λοιπόν να μένετε "εκτός".
Ίσως είναι ότι καλύτερο μπορεί να σας συμβεί.

Καλά τα κοινά που έχουμε, αλλά οι διαφορές είναι εκείνες που κάνουν την διαφορά.
Που στηρίζουν την δημιουργία.
Που διαμορφώνουν τη μοναδικότητα του καθενός μας.
Και αυτό είναι Ομορφιά.

Φυσιολογικοί είμαστε όταν νιώθουμε περήφανοι γι'αυτά ακριβώς που μας καθιστούν μοναδικούς. 
Αυτά είναι τα πραγματικά δώρα που μας χάρισε ο θεός, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, όποια κι αν είναι αυτά.
Οφείλουμε λοιπόν να τα τιμούμε και όχι να τα καταστέλλουμε, και να είμαστε υπερήφανοι για εκείνα.

Να μην πέφτουμε θύματα της ιδέας ότι δε μας αγαπούν επειδή είμαστε πολύ απ'το ένα ή λίγο απ'το άλλο.
Αλλά ακόμη κι αν δεν μας αγαπούν, είναι αποτέλεσμα της δικής τους έλλειψης ισορροπίας, που δεν μπορεί να διαχειριστεί την δική μας ολοκλήρωση.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι δικό μας, και πουθενά δεν μπορεί να μας επηρεάσει, εκτός κι αν εμείς το επιτρέψουμε.

Να είμαστε ευγνώμονες για όσα μας προσφέρει η ζωή και όχι δυστυχείς για όσα δεν έχουμε.
Οφείλουμε στον μοναδικό εαυτό μας να συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στην αφθονία και όχι στην έλλειψη.
Συναισθημάτων, υλικών αγαθών, υγείας και ότι άλλο επιθυμεί ο κάθε ένας μας.

Οφείλουμε επίσης να είμαστε αληθινοί απέναντι στον εαυτό μας.
Και να κάνουμε όνειρα. Μεγάλα όνειρα.
Αυτός που κάνει μεγάλα όνειρα είναι πιό δυνατός από εκείνον που δεν κάνει κανένα.
Και αυτό είναι και το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας.

Κάποιοι το λένε ευτυχία,εγώ το λέω ανταμοιβή για την ελπίδα.
Και κάθε μέρα θυμίζω στον εαυτό μου να απλώνει το χέρι στο θεό και να λέω ευχαριστώ για όλα όσα έχω.


Μάρη Κουγιτάκη


Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Είμαι ότι σκέφτομαι και σκέφτομαι ότι είμαι


Για κάποιους λόγους οι περισσότεροι άνθρωποι το βρίσκουν ευκολότερο να σκέφτονται με έναν αρνητικό τρόπο απ'ότι με θετικό.

Φαίνεται οτι απαιτείται κάποια προσπάθεια για να κάνει κανείς θετικές σκέψεις, ενώ η αρνητική σκέψη έρχεται αυτόματα.

Συνήθως σε μια εξελισσόμενη κατάσταση που δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα, σκεφτόμαστε οτι μάλλον δεν θα είναι αυτό ακριβώς που επιθυμούμε.
 
Ίσως και οτι δεν θα έχουμε καν θετικό αποτέλεσμα. Αυτή η σκέψη μας έρχεται αυθόρμητα.

Αυτό έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το περιβάλλον που έχουμε ζήσει, αλλά και με την εκπαίδευση.
Από παιδιά βάλλεται το μυαλό μας και το υποσυνείδητο μας με φράσεις του τύπου "όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι" ή "η ζωή είναι σκληρή και άδικη" ή "όλα κόποις κτώνται" ή "ποιός έχασε την τύχη του για να την βρούμε εμείς" και ένα σωρό άλλα τέτοια μαργαριτάρια.

Και αν προσθέσουμε και την οικογενειακή χειραγώγηση του καθωσπρεπισμού και της κοινωνικής αποδοχής, τότε βάζουμε και την ταφόπλακα της δημιουργικής σκέψης και της ελεύθερης βούλησης.
Σαν παιδιά μόνο η οικογένεια μας και γενικά το στενό μας περιβάλλον ξέρει τι είναι καλό για μας. 
Αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο κι όταν ενηλικιωνόμαστε πάλι μόνο εκείνοι ξέρουν τι είναι καλό για μας. 
Εμείς που είμαστε μέσα σε όλο αυτό?

Πως θα ήταν αν είχαμε μάθει να σκεφτόμαστε διαφορετικά?

Πως θα ήταν άραγε αν όταν ήμασταν παιδιά ακούγαμε
 "όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε όσο μεγαλύτερο καλάθι μπορείς και ξεχείλισε το" 
"η ζωή είναι υπέροχη" 
"μπορείς να πετύχεις ότι θέλεις με την μεγαλύτερη ευκολία αρκεί να το θέλεις πραγματικά" 
" είσαι πάρα πολύ τυχερός, όλα είναι απόλυτα ευνοικά για σένα"?

Σκεφτήκαμε ποτέ το "πως" σκεφτόμαστε?
Αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσο οι σκέψεις μας επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής μας, και πόσο έχουν διαμορφώσει την ζωή μας και την πορεία μας μέχρι τώρα?

Μάλλον η μεγαλύτερη πνευματική αρχή που ανακαλύφθηκε ποτέ είναι το ότι γινόμαστε αυτό ακριβώς που νομίζουμε οτι θα γίνουμε.
Όταν θεωρούμε οτι πρόκειται να αποτύχουμε, υπονομεύουμε ασυναίσθητα κάθε ευκαιρία να πετύχουμε.

Η θετική σκέψη όμως επιτυγχάνεται όχι με επιφανειακή ψεύτικη επανάληψη θετικών δηλώσεων προς κάτι, αλλά με εσωτερική, ουσιαστική, θετική στάση ζωής.
 

Με συνειδητή απόφαση να ανακαλύψουμε, αλλά και να στηρίξουμε στο απόλυτο αυτό που πραγματικά είμαστε.
Με συντριπτική αλλαγή κοσμοθεωρίας και κοσμοθέασης. 
Και με διακαή επιθυμία να επανεκπαιδεύσουμε το μυαλό μας, αυτή τη φορά να σκέφτεται προς όφελος μας και όχι των άλλων.

Γι'αυτό ας προσπαθήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο καλά και εποικοδομητικά για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους.
Να βλέπουμε την θετική έκβαση κάθε υπόθεσης μας.
Να αναγνωρίζουμε την ευημερία μας και να είμαστε ευγνώμονες για αυτό. 
Να αναλαμβάνουμε την πλήρη ευθύνη για την ζωή μας.

Αυτό από μόνο του είναι ένδειξη υγείας και αρμονίας.


Μάρη Κουγιτάκη








               

Αλλάζω

Η περίοδος που διανύουμε φαίνεται πολύ άσχημη. Όμως οι περισσότεροι ξέρουμε, γνωρίζουμε, νιώθουμε, ότι δεν πάει άλλο. Ο κόσμος έχει επέλ...