Μην φοβάσαι την Αγάπη

Γιατί κάποιοι από εμάς φοβούνται τόσο πολύ την Αγάπη?
Τι τους κάνει να χτίζουν τοίχους προστασίας γύρω τους?
Γιατί η καρδιά τους είναι τόσο παγωμένη?

Η αλήθεια είναι οτι οι περισσότεροι από εμάς, ειδικά οι ηλικίες 30 και επάνω, είμαστε παιδιά συναισθηματικά στερημένων γονέων, που μεγάλωσαν με μια πολύ διαστρεβλωμένη αίσθηση της Αγάπης.

Γιατί κάποιοι από εμάς φοβούνται τόσο πολύ την Αγάπη?
Τι τους κάνει να χτίζουν τοίχους προστασίας γύρω τους?
Γιατί η καρδιά τους είναι τόσο παγωμένη?

Η αλήθεια είναι οτι οι περισσότεροι από εμάς, ειδικά οι ηλικίες 30 και επάνω, είμαστε παιδιά συναισθηματικά στερημένων γονέων, που μεγάλωσαν με μια πολύ διαστρεβλωμένη αίσθηση της Αγάπης.

Προσδιόρισαν το ποιοί είναι, μέσα από έναν εντελώς αφύσικο τρόπο.
Οι περισσότεροι από τους γονείς μας μεγάλωσαν με μια αγάπη εντελώς κακοποιητική.
Έμαθαν να διαπραγματεύονται για να έχουν ή να δώσουν Αγάπη.
Θα σε αγαπώ εάν......

Ένα μοτίβο που αναγκαστικά πέρασε και στα δικά τους παιδιά. Εμάς.
Και έτσι μάθαμε και εμείς ποιοί "είμαστε" μέσα από προβληματικές συμπεριφορές.
Μας φαίνεται πλέον φυσικό να διαπραγματευόμαστε τις σχέσεις μας με τους άλλους. Να εκδηλώνουμε συγκεχυμένες συναισθηματικές συμπεριφορές.
Το Εγώ των περισσοτέρων μας, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, είναι μια ανώριμη οντότητα. Πληγωμένη και διασκορπισμένη σε κομμάτια, που δυσκολεύεται πάρα πολύ να διαχειριστεί την ζωή.

Συναισθήματα όπως ματαιότητα, απαισιοδοξία, εσωτερικό κενό, δημιουργούνται συνεχώς μέσα μας, λόγω της έλλειψης αληθινής Αγάπης στην ζωή μας.
Αυτή η κατάσταση μας κάνει να νιώθουμε τόσο άσχημα, που συχνά έχουμε έντονα ξεσπάσματα οργής και επιθετικότητας απέναντι στους πιό αδύναμους από εμάς. Στα παιδιά μας δηλαδή, ακόμη και στα ζώα.
Συνήθως μετά το μετανιώνουμε και αισθανόμαστε άσχημα για την συμπεριφορά μας.

Νιώθουμε έντονα την συναισθηματική μας ανεπάρκεια και αυτό δημιουργεί ακόμη περισσότερα αρνητικά συναισθήματα, εγώ εμείς γυρίζουμε γύρω γύρω στον φαύλο κύκλο της παθολογικής ψυχικής δομής μας.

Για πολλούς από εμάς η Αγάπη είναι είδος προς διαπραγμάτευση.

Βιώνουμε το Εγώ μας ως μια τραυματισμένη και ανώριμη οντότητα που μοιάζει να είναι ατελής, και διασπασμένη σε κομμάτια. Μια οντότητα που δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανή να κουμαντάρει με επιτυχία τις απαιτήσεις της καθημερινότητας και των σχέσεων μας με τους άλλους.
Εύλογα ο άνθρωπος που βιώνει τον εαυτό του έτσι, δεν είναι ικανός να δώσει, αλλά ούτε και να πάρει Αγάπη.

Και είναι ακριβώς αυτή η αίσθηση της προσωπικής μας ανεπάρκειας που είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την αδυναμία μας να δεχτούμε την Αγάπη, και στην συνέχεια να την προσφέρουμε και στους άλλους.

Κι όμως η πληρότητα της ζωής έρχεται μόνο σε εκείνους που δεν φοβούνται να Αγαπήσουν και να Αγαπηθούν. Σε εκείνους που δεν φοβούνται μην τυχόν και δεν είναι αρεστοί στους άλλους.

Ποτέ δεν είναι αργά για να θεραπεύσουμε τον τραυματισμένο ψυχικό μας κόσμο και να ισορροπήσουμε το Εγώ μας.
Ποτέ δεν είναι αργά να μπορέσουμε να λάβουμε και να νιώσουμε Αγάπη στην αυτούσια ανόθευτη μορφή της.

Η πραγματική Αγάπη δεν πληγώνει, δεν πονάει, δεν προσβάλλει, δεν εκβιάζει.
Ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσουμε να δίνουμε αυτήν την γνήσια Αγάπη, και όχι την κακέκτυπη και κακοποιητική μορφή της.

Είναι τώρα η ώρα να κατανοήσουμε οτι η Αγάπη δεν σημαίνει υπό όρους ανταλλαγή. Είναι το αγνότερο και θεϊκότερο συναίσθημα και δεν πρέπει να κακοποιείται και να χρησιμοποιείται στο πλαίσιο της "ανταλλαγής".
Είναι τώρα η ώρα να απαιτήσουμε να μας αγαπήσουν γι'αυτό που είμαστε, και όχι γι'αυτό που θέλουν να είμαστε.
Ναι, είναι εκείνη η ώρα που πρέπει να σταματήσουμε να φοβόμαστε την Αγάπη.

Να σταματήσουμε να βλέπουμε εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν, και σκοτεινές σκιές εκεί που υπάρχει μόνο Φως.
Είναι η ώρα που χρειάζεται επιτέλους να καταλάβουμε οτι η Αγάπη στην γνήσια Θεϊκή Μορφή της, είναι αναφαίρετο και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα μας.

Μάρη Κουγιτάκη