Εδώ και Τώρα

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ, πόσα πράγματα από αυτά που κάνουμε στην ζωή μας και μέσα στην ημέρα μας τα κάνουμε αυτοματοποιημένα?

Άραγε τι αντίκτυπο έχει αυτό στην ψυχή μας και την ευτυχία μας?

Ζούμε σε μια εποχή, που από την μία είναι ευλογημένη γιατί υπάρχει μεγάλη γνώση και πληροφόρηση, κίνηση, και καθημερινή απασχόληση, από την άλλη όλα αυτά δημιουργούν συνεχώς περισπασμούς στην επαφή μας με την ύπαρξη μας.

Και όμως μπορούμε να παραμένουμε συνεχώς συνδεδεμένοι με την πραγματική μας ουσία αν πραγματικά το θέλουμε, δίχως να χρειάζεται να  σταματήσουμε να κάνουμε το οτιδήποτε, ούτε να κάνουμε παύση από την πραγματικότητα μας.

Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε, είναι να είμαστε ενσυνείδητοι σε κάθε στιγμή της ζωής μας. 
Από το να φτιάξουμε και να πιούμε τον καφέ μας, στο να φάμε το φαγητό μας, να πλύνουμε το σώμα μας, ή να περπατάμε στον δρόμο παρατηρώντας τα πάντα γύρω μας και επιτρέποντας να νιώσουμε την ευλογία όλων όσων υπάρχουν.

Συνήθως όλα αυτά τα κάνουμε μηχανικά λες και λειτουργούμε στον αυτόματο πιλότο, δίχως καμία συναίσθηση του τι κάνουμε ή πως νιώθουμε με αυτό που κάνουμε. 
Ακόμη και τα πράγματα που λέμε οτι μας ευχαριστούν, και αυτά τα κάνουμε μηχανικά. Όπως το να δούμε μια όμορφη ταινία με κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο ή να βρεθούμε με καλούς φίλους.

Κι όμως η μόνη μας εγγύηση για μια ευτυχισμένη ζωή είναι η δυνατότητα να εστιάζουμε στο Εδώ και Τώρα. Χρειάζεται να το κάνουμε καθημερινή πρακτική παρά τα όσα έχουμε να κάνουμε στην διάρκεια της ημέρας, την εργασία μας, ή τις οικογενειακές υποχρεώσεις μας. Να μην αφήνουμε τη ζωή να γλιστράει μέσα από τα χέρια μας και στο τέλος να νιώθουμε οτι δεν ζήσαμε τίποτα.

Η αλήθεια είναι οτι λόγω παιδείας, χρειάζεται να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να συνειδητοποιήσουμε οτι η ζωή μας βρίσκεται μονάχα στο Τώρα μας. Οι πεποιθήσεις μέσα από τις οποίες έχουμε διαμορφωθεί, οι κοινωνικές δομές, και οι κανόνες της εκπαίδευσης μας μαθαίνουν να ζούμε συνεχώς προσκολλημένοι σε ένα παρελθόν (που έχει ήδη περάσει) ή σε ένα μέλλον (που δεν είναι ακόμα εδώ) και έτσι δεν συνειδητοποιούμε καθόλου οτι ο μόνος διαθέσιμος χρόνος μας είναι το Παρόν. Το Τώρα μας.

Η τέχνη του να είμαστε Παρόν και να ζούμε την ζωή μας στο έπακρο δεν είναι κάτι δύσκολο ή ακατόρθωτο. Απλά δεν μας έχουν μάθει πως να το κάνουμε. Δεν κατέχουμε δηλαδή αυτήν την δεξιότητα. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για να αρχίσουμε. Κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα.

Αυτή τη στιγμή που είσαι εδώ και διαβάζεις αυτές τις γραμμές, φέρε την προσοχή σου στον εαυτό σου. Πως σε κάνει να αισθάνεσαι αυτό που κάνεις? Τι συναισθήματα σου δημιουργεί? Νιώσε ευγνωμοσύνη που είσαι εδώ, ζωντανός, αυτήν τη στιγμή, και διαβάζεις κάτι που σου αρέσει.Αυτό είναι όλο. Είσαι συνειδητός στο Εδώ και Τώρα.

Ας μάθουμε λοιπόν να απολαμβάνουμε αυτό που πραγματικά συμβαίνει Τώρα, χωρίς να περιμένουμε οτι η χαρά και η ευτυχία θα έρθει αύριο, όταν θα έχουμε φέρει εις πέρας τις "υποχρεώσεις" μας, θα έχουμε κάνει ετούτο ή εκείνο, θα έχουμε παντρευτεί, θα έχουμε κάνει παιδιά, θα έχουμε βρει μια "καλή δουλειά".

Έτσι το μόνο που καταφέρνουμε είναι να ζούμε μέσα τις υποχρεώσεις μας, πραγματικές ή πλασματικές και να έχουμε την αίσθηση οτι δεν υπάρχουμε μέσα στην ζωή μας. 

Νιώθουμε αδύναμοι και ανήμποροι να ορίζουμε τις εξελίξεις της ζωής μας και τελικά την χάνουμε. Σίγουρα λοιπόν αξίζει τον κόπο να κάτσουμε να σκεφτούμε τι κάνουμε τόσα χρόνια, και να αποφασίσουμε οτι αυτό που μετράει τελικά είναι μόνο το ταξίδι και όχι ο προορισμός.

Και ο προορισμός δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ταυτίζεται με την ολοκλήρωση του οποιουδήποτε στόχου, (εφ'όσον μετά θα βρεθεί κάτι άλλο να κυνηγάμε) αλλά με το βίωμα του ταξιδιού.

Μάθε να αγαπάς και να τιμάς τον εαυτό σου στο ΤΩΡΑ, ακριβώς όπως είναι. Με τα θέλω του, τις ιδιαιτερότητες του και τις εξατομικευμένες ανάγκες του. Και το σημαντικότερο, να πάψεις να υποδύεσαι οτι είσαι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είσαι.

Μόνο μέσα από το Εδώ και Τώρα μπορείς να συνδεθείς με τον εαυτό σου και να μάθεις να αγαπάς ότι πιό πολύτιμο έχεις.

Την Ύπαρξη σου.

Μάρη Κουγιτάκη