Η δύναμη του ΟΧΙ

ΟΧΙ.

Μια λεξούλα μικρή, τελείως παρεξηγημένη, με τεράστια δύναμη.

Η άρνηση είναι μια πολύ παρεξηγημένη έννοια που πολύ συχνά συνχέεται με το "αρνητικό" επειδή έχουν την ίδια ρίζα.

Δεν είναι όμως καθόλου έτσι. Η Άρνηση είναι ζωτικής σημασίας στην διαμόρφωση μιας ισορροπημένης προσωπικότητας. 

Όλοι έχουμε παρατηρήσει οτι τα μικρά παιδάκια, συνήθως από τα δύο τους περίπου χρόνια μέχρι τα πέντε, χρησιμοποιούν το Όχι περισσότερο από κάθε άλλη λέξη στην διάρκεια της ημέρας.
Πολλές φορές και ως απάντηση σε ερωτήσεις του τύπου "Πως σε λένε?" εισπράττουμε ένα μεγαλόπρεπο ΟΧΙ.

Συνήθως γελάμε με αυτές τις παιδικές απαντήσεις δίχως ποτέ να μπαίνουμε βαθύτερα στο νόημα και τη σημασία της απάντησης.

Μέσα από την συνεχή άρνηση σε εκείνη την περίοδο της ζωής του το παιδί μαθαίνει να οριοθετεί τον προσωπικό του χώρο και αρχίζει να συνειδητοποιεί οτι μπορεί να επιλέξει σε ποιόν θα επιτρέψει να εισχωρήσει ή όχι. 

Αυτή είναι μια φυσική διαδικασία εξέλιξης για έναν υγιή συναισθηματικά άνθρωπο. 

Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, στο 90% θα έλεγα, το οικογενειακό περιβάλλον καταστέλλει αυτή την φυσική διαδικασία του παιδιού με το να το μαλώνει γιατί δεν πρέπει ποτέ να λέμε όχι στους μεγάλους. 
Πολύ συχνά, το χτυπάει και το τιμωρεί. 

Με αυτές τι πρακτικές ο άνθρωπος μαθαίνει οτι δεν μπορεί να έχει δική του ανεξάρτητη και ελεύθερη προσωπικότητα και οτι είναι απόλυτα λογικό να γίνεται έρμαιο στις αποφάσεις, τα θέλω και τα πρέπει των άλλων, ειδικά όταν αυτός ο άλλος χαρακτηριστεί ως ισχυρότερος. 
Κοινωνικά, επαγγελματικά, ακόμη και σωματικά.

Έτσι αναπτύσσεται και εδραιώνεται το "σύνδρομο του καλού παιδιού". 
Του παιδιού-ενήλικα που δεν μπορεί να πει όχι σε κανέναν, που τον κάνουν οι άλλοι πάντα ότι θέλουν, που γίνεται το παιδί για όλες τις δουλειές, που νιώθει πάντα καταπατημένος, χρησιμοποιημένος, αδικημένος. 

Και συνήθως αυτός ο άνθρωπος ξεσπάει αυτή την ανισορροπία εκεί που μπορεί. 
Συνήθως τους πιό μικρούς κι αδύναμους. Στην δική του οικογένεια, τα δικά του παιδιά, ή ακόμη και στα ζώα.

Είναι σύνηθες το φαινόμενο "πολύ καλών ανθρώπων" που στο σπίτι είναι απίστευτα βίαιοι ως σύντροφοι και γονείς. 

Συναισθηματικά ή και σωματικά. Η αναζήτηση δύναμης και εξουσίας λειτουργεί ως αντίδοτο στα συναισθήματα αδυναμίας και κατωτερότητας που νιώθουν απέναντι στο εξωτερικό περιβάλλον.

Έχουν έναν διαταραγμένο ψυχισμό που τους αναγκάζει αφ'ενός να λένε όλα τα όχι που δεν είπαν στην ζωή τους εκεί που τους παίρνει να τα πουν, και αφ'ετέρου να ξεσπάσουν όλη την συναισθηματική καταπίεση και τον πόνο που έχουν μέσα τους νιώθοντας οτι έτσι ξαλαφρώνουν κάπως. 

Συνήθως μετά το μετανιώνουν αλλά είναι πλέον αργά.

Κι όμως δεν είναι ποτέ αργά για να αλλάξουμε τα μοτίβα συμπεριφοράς μας, αρχής γενομένης από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Αρχίζοντας να λέμε βροντερά ΟΧΙ σε ότι δεν μας αρέσει, σε ότι δεν μας εξυπηρετεί, σε οτι δεν θέλουμε να υπάρχει στην ζωή μας.

Χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειες. 
Βασικά να μην μας ενδιαφέρουν οι συνέπειες, γιατί στην ουσία δεν είναι παρά χάρτινοι πύργοι που μας απειλούν μόνο.

Με ένα φου, έχουν διαλύσει. 

Όλα είναι στο μυαλό μας και σε μια εικονική πραγματικότητα που έχουμε δομήσει στην διάρκεια της ζωής μας. 
Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί πραγματικά να μας απειλήσει ή να μας βλάψει πέρα από τον ίδιο τον εαυτό μας. 

Όλοι αυτοί που φαντάζουν τεράστιοι στα μάτια μας, που τρέμουμε να τους αντιμιλήσουμε ή να τους αρνηθούμε, μετατρέπονται σε ανθρωπάκια όταν τολμήσουμε να υψώσουμε το ανάστημα μας.

Γιατί ναι, είμαστε Τεράστιοι και δεν το ξέρουμε. Δεν μας το έμαθαν ποτέ. Αντιθέτως μας έμαθαν οτι είμαστε μικροί και αδύναμοι απέναντί σε όλους τους άλλους, απέναντι στο σύστημα, απέναντι στο δόγμα, απέναντι στην κοινωνία.

Μάθε να κλείνεις την πόρτα της ενέργειας σου σε οτιδήποτε δεν θέλεις να εισχωρήσει στο πεδίο σου. Προτεραιότητα πρέπει να έχει πάντα ο εαυτός σου.

Μια όμορφη και σωστά δομημένη σχέση με τον εαυτό σου μπορεί να μεταμορφώσει στην ζωή σου. Να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το παρελθόν και να μην φοβάσαι το μέλλον.

Ο άνθρωπος πρέπει να ζεί μέσα από τον εαυτό του, όχι μέσα από τους άλλους. Ο εαυτός σου πρέπει να σε πηγαίνει μπροστά.

Κάθε μέρα να γνωρίζεις κάτι νέο για εσένα. Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να νιώθεις υπερήφανος. Αυτή είναι η φυσική εξέλιξη.

Δώσε έμφαση στην αγάπη στον εαυτό σου. 
Ποτέ δεν είναι αργά να δώσεις στο εσωτερικό σου παιδί αυτά που στερήθηκε. Ποτέ.

Αυτή είναι μια αλλαγή που θα την κάνεις μόνος. Δεν θα σου πω οτι είναι εύκολο. Δεν είναι εύκολη η μάχη ανάμεσα στο "Πρέπει" και στο "Θέλω". 

Να θυμάσαι πάντα οτι οτιδήποτε χάνεις στην πραγματικότητα δεν είναι απώλεια. Ότι θα φύγει, θα φύγει επειδή δεν θα το χρειάζεσαι πιά.

Μην φοβηθείς. Οι μεγάλες αλλαγές συχνά έρχονται μέσα από μεγάλες απώλειες.

Δώσε χώρο και χρόνο στον εαυτό σου. Μόνο τότε θα δεις την αλήθεια σου.

Ξεκίνα με ένα Όχι την ημέρα.

Το πρώτο μισό της υλοποίησης ενός στόχου είναι η αρχή.

Ένα Όχι την ημέρα, και κράτα την ακεραιότητα του λόγου σου. 

Ο λόγος έχει δύναμη. Μεταφέρει τεράστια ποσά ενέργειας.

Ο λόγος είναι μια από τις πιό ισχυρές δυνάμεις

Η αλλαγή δεν θα έρθει ποτέ αν δεν ξυπνήσεις τον μικρό Γίγαντα που βρίσκεται μέσα σου.
Μην εγκαταλείψεις ποτέ και θα δεις οτι είναι αδύνατον να μην πετύχεις.

Μπορείς να το κάνεις. Το αξίζεις.

Και μην ξεχνάς ποτέ οτι κάθε σου συνειδητή επιλογή επαναπρογραμματίζει το δικό σου σύμπαν.

Μάρη Κουγιτάκη