Ο αληθινός δάσκαλος, ο αληθινός θεός.

Στην εποχή που διανύουμε, έχει γίνει πολύ μεγάλο άνοιγμα στην εισροή της κοσμικής ενέργειας. Καθημερινά, τεράστιες ποσότητες Φωτονίων εισέρχονται στον πλανήτη και διαπερνούν τα σώματα μας, ενεργοποιόντας το βιομαγνητικό μας πεδίο, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερος κόσμος να στρέφεται στον εσωτερισμό και την αυτογνωσία, έχοντας άμεση ανάγκη γνώσης και κατανόησης των νέων δεδομένων.

Σε αυτό το τόσο πρόσφορο έδαφος, που έχει γίνει μόδα η αμπελοφιλοσοφία και η παντός είδους "διδασκαλία", ο κόσμος έχει γεμίσει κάθε είδους "δασκάλους", "γκουρού" και "πνευματικούς".

Ποιός όμως είναι πραγματικός δάσκαλος?

Και πως μπορούμε να τον εντοπίσουμε μέσα στην "σούπα" της προσφοράς αυτογνωσίας?

Δεν είναι και τόσο δύσκολο να τον ξεχωρίσουμε, αρκεί να έχουμε την διάθεση να ξεφύγουμε από την νοοτροπία του μαντριού και του "ανήκω κάπου".

Ο αληθινός Δάσκαλος δεν θέλει γύρω του ακόλουθους που περιμένουν να τους πει πως να σκέφτονται ή πως να πράττουν. Θέλει συντρόφους και συνοδοιπόρους. Θέλει πνεύματα ελέυθερα, που δεν ψάχνουν σε εκείνον ένα δεκανίκι.

Δεν δημιουργεί μονοπάτια, και δεν προσπαθεί να βάλει κανέναν στον "σωστό δρόμο" επιβάλλοντας διατροφικές, θρησκευτικές, ή οποιεσδήποτε άλλες συνήθειες. 

Είναι ενάντια σε νόρμες και δογματισμούς, και επικροτεί την κάθε είδους διαφορετική κοσμοθέαση.

Αφήνει τον άνθρωπο ελεύθερο να επιλέξει αυτό που είναι σωστό για εκείνον.
Αυτό που συνηχεί με την καρδιά του, αναγνωρίζοντας οτι κανένας δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Κατά συνέπεια αντιμετωπίζει τον κάθε ένα σαν ξεχωριστή μονάδα και όχι σαν μέρος ενός ομοιογενούς συνόλου.

Σκορπά την γνώση του στον άνεμο, χωρίς να κρατά κρυμμένα χαρτιά, όντας σίγουρος οτι θα φτάσει σε εκείνους που πρέπει.
Αφήνεται με εμπιστοσύνη στην ροή της συγχρονικότητας, χωρίς να ανησυχεί ποτέ μήπως αποτύχει. Γιατί ξέρει οτι και η αποτυχία είναι μέρος της επιτυχίας.

Δεν πλασάρεται σαν αυτός με την περισσότερη γνώση, γιατί ξέρει καλά οτι και ο ίδιος βρίσκεται σε διαδικασία μάθησης.
Δεν του αρέσουν οι ταμπέλες και δεν τις φοράει στον εαυτό του αλλά ούτε και στους άλλους. Δεν φιλοδοξεί να γίνει Μέντορας. Απλά "είναι".

Εν κατακλείδι, αληθινός δάσκαλος δεν είναι εκείνος με τους περισσότερους μαθητές, αλλά εκείνος που δημιουργεί τους περισσότερους ελεύθερους διδασκάλους, γιατί γνωρίζει οτι όλοι είμαστε διδάσκαλοι του εαυτού μας.
Μέσα από την δική του στάση ζωής, μεταδίδει την διάθεση για αλήθεια και ελεύθερο μοίρασμα της γνώσης.

Και επειδή ο αληθινός Δάσκαλος εκφράζει απόλυτα τον θεό μέσα του, έτσι και ο αληθινός θεός δεν είναι αυτός που έχει τους περισσότερους υπηρέτες, αλλά εκείνος που υπηρετεί τους περισσότερους, κάνοντας έτσι θεούς και όλους τους άλλους.

Ο αληθινός θεός δεν επιθυμεί να τον φοβάσαι. Αυτό τον "ακυρώνει".
Δεν τιμωρεί κανέναν, δεν ξέρει πως να το κάνει αυτό. Είναι πέρα από την ποιότητα της ύπαρξης του. Η απόλυτη ελευθερία και ο σεβασμός της ελεύθερης βούλησης είναι το λάβαρο του.

Δεν θέλει πρόβατα και ποίμνια. Θέλει ελεύθερους δημιουργούς.

Γι'αυτό και ο στόχος του θεού, είναι να μην υπάρχουν πια υπήκοοι, και όλοι να γνωρίσουν το θεό μέσα τους.
Όλοι να αναγνωρίζουν οτι το να είναι δημιουργοί, δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά αναπόφευκτο.

Ο αληθινός Δάσκαλος - Θεός επιθυμεί να αναδυθεί από μέσα σου, γιατί είναι το αληθινό μέσα σου. Είναι η πραγματική ουσία της ύπαρξης σου. Είναι το υλικό από το οποίο αποτελείται και το τελευταίο κύτταρο σου.
Και αυτή είναι η δόξα του.

Μάρη Κουγιτάκη