Εσύ, μοναδικός και τέλειος

Είσαι το τέλειο "εσύ", κανείς δεν μπορεί να γίνει καλύτερος από εσένα όσο και αν το θέλει.

Σου έχουν μάθει ότι είσαι αντίγραφο, όμως δεν είσαι. Δεν υπάρχουν αντίγραφα στο σύμπαν. Πουθενά. Μόνο Πρωτότυπα.

Ο κάθε ένας από εμάς και όλους τους άλλους, είναι μοναδικός και τέλειος.

Είναι τέλεια δημιουργημένος από την ίδια του την ουσία και γενεσιουργό δύναμη.

Το καλούπι είναι μόνο μίας χρήσεως όσο κι αν σε έχουν κάνει να πιστεύεις το αντίθετο. Σε μια γη με 7,19 δισεκατομμύρια κατοίκους δεν υπάρχει ούτε ένα δακτυλικό αποτύπωμα που να έχει όμοιο του, ούτε μια ίριδα ματιού που να έχει όμοια της.

Γιατί το προσπερνάς? Αφού δεν υπάρχει ούτε ένα σώμα ίδιο με το άλλο γιατί να υπάρχει νόηση ή ψυχή ίδια με την άλλη?

Σου έχουν μάθει να φοβάσαι, ίσως και να μισείς την διαφορετικότητα. Καταλαβαίνεις πόσο οξύμωρο είναι αυτό? Πως μπορεί να συμβαίνει τη στιγμή που ο κάθε ένας είναι διαφορετικός και μοναδικός?

Ουσιαστικά σου έχουν μάθει πολύ έντεχνα να φοβάσαι και να μισείς αυτό που ο ίδιος είσαι.

Και περνάς στο επόμενο στάδιο.

Εφ'όσον είσαι αντίγραφο πρέπει να φέρεσαι και αναλόγως. Να είσαι ίδιος με τους άλλους, να κάνεις ότι κάνουν εκείνοι, να πιστεύεις ότι πιστεύουν, να είσαι ένα καλολαδωμένο γρανάζι στο σύστημα τους.

Να μην ξεφεύγεις, να μην διαφέρεις. Να ακολουθείς πιστά τη μόδα, να μην έχεις άποψη, να ακολουθείς πιστά τις παραδόσεις τους επειδή είναι "παραδόσεις".

Κι αν τολμήσεις και ρωτήσεις γιατί, η απάντηση είναι πάντα η ίδια. "Γιατί έτσι είναι το σωστό. Πάντα ήταν".

Και φυσικά κανείς τους δεν μπορεί να εξηγήσει με επιχειρήματα τι το κάνει "σωστό". Για εκείνους είναι απλά σωστό γιατί κάποτε τους το είπαν κάποιοι άλλοι.

Και επιτρέπεις στον εαυτό σου να παραπαίει μέσα στη βουή τους, και αφήνεσαι με εμπιστοσύνη σε σχέσεις εξάρτησης γιατί αν αφήσεις τον εαυτό σου να βγει έξω από το κουτί θα "χαθείς".

Και προσπαθείς να προσαρμοστείς και να είσαι "εκείνοι".

Καταναλώνεις τεράστια ποσότητα ενέργειας μόνο και μόνο για να είσαι κάποιος που δεν είσαι.

Και στην προσπάθεια σου αυτή συνήθως χάνεσαι και σκορπίζεσαι, καταφέρνεις δηλαδή αυτό ακριβώς που φοβάσαι.

Και όταν το δεις, αν το δεις, ξεκινάει άλλος αγώνας να μαζέψεις τα σκορπισμένα σου κομμάτια.

Μπορείς έστω να φανταστείς πως θα ήταν αν διοχέτευες την ενέργεια σου για να στηρίξεις αυτό ακριβώς που πραγματικά είσαι?

Ένα μοναδικό και υπέροχο πλάσμα που όμοιο του δεν υπάρχει στη γή?

Πως θα ήταν αν δεν έπρεπε σώνει και καλά να είσαι αρεστός και αποδεκτός από τους άλλους?

Πως θα ήταν να ζεις ανάμεσα τους χωρίς να γίνεσαι "μέρος" τους?

Πως θα ήταν να συμμετέχεις χωρίς να αναλώνεσαι και να διαλύεσαι?

Πόση δύναμη θα σου έδινε? Πόσο ελεύθερος θα ένιωθες?

Το σίγουρο είναι ότι είσαι αυτό που είσαι, κι όμως έχεις τη δυνατότητα να γίνεις ακόμη "περισσότερο".

Στρέψε λίγο την προσοχή σου μέσα σου και άκου, και δες, και ρώτα.

Έχεις μάθει να ρωτάς όλους τους άλλους τι είναι σωστό για σένα αλλά όχι ΕΣΕΝΑ.

 Όλες οι απαντήσεις είναι διαθέσιμες για εσένα αρκεί να τις ζητήσεις. Και όταν πάρεις τις απαντήσεις σου και νιώσεις έτοιμος ΔΡΑΣΕ.

Σήκωσε το ανάστημα σου και πες,

"ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ"

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο.

Ο καθένας είναι ξεχωριστός, μοναδικός και τέλειος. Το να υποτιμάμε αυτό το γεγονός είναι τραγωδία για τον εαυτό μας αλλά και για τον κόσμο όλο.

Να θυμάσαι μόνο ότι δεν είσαι σε ανταγωνισμό με κανέναν, δεν μπορείς να ανταγωνιστείς κανέναν γιατί κανένας δεν είναι εσύ και εσύ δεν είσαι κανένας άλλος. Όταν το εμπεδώσεις αυτό τότε μόνο θα καταλάβεις ότι έχεις ότι ακριβώς χρειάζεσαι για να γίνεις αυτό ακριβώς που είσαι. 
Το "τέλειο εσύ".

Μάρη Κουγιτάκη