Κατ'ουσίαν Αγάπη

Στη "σύγχρονη" εποχή που ζούμε, δεν γνωρίζουμε το πραγματικό νόημα της λέξης Αγάπη.

Νομίζουμε οτι Αγάπη είναι αυτό που νιώθουμε για την οικογένεια μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας.

Αυτό όμως είναι μόνο μια μικρή έκλαμψη της πραγματικής ουσίας της Αγάπης.

Είναι σαν να γευόμαστε ένα ψίχουλο από μια τεράστια πίτα και νομίζουμε οτι με αυτό το ψίχουλο έχουμε φάει όλη την πίτα.

Η Αγάπη στην ουσία της είναι έννοια πολυσυλλεκτική και αφηρημένη.

Στο σύμπαν η Αγάπη εκδηλώνεται ως ελκτική δύναμη που ενώνει την ύλη και δημιουργεί κάθε μορφολογία.

Στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο την βρίσκουμε στην αρχή της κοσμογονίας και θεογονίας, ως το πρώτιστο στοιχείο δημιουργίας.

Η ελκτική της δύναμη είναι αυτή που συγκρατεί την ύλη στα πλανητικά συστήματα (μεγάκοσμος), και στις υποδιαιρέσεις της ύλης και τον σχηματισμό όλων των μορφών ζωής, δημιουργώντας έτσι συμπλέγματα και μορφές ζωής λιγότερο ή περισσότερο εξελιγμένες (μικρόκοσμος).

Η Αγάπη όχι μόνο συγκρατεί την ύλη, αλλά και την κινητοποιεί, δημιουργώντας έτσι όλες τις μορφές του αισθητού και του νοητού κόσμου.

Είναι ένα μεγαλείο υπερνόησης, υπεραντίληψης, άνευ εκλογίκευσης, περιορισμών, και λεκτικής αποτύπωσης.

Μια αρμονική ροή που πηγάζει με αφθονία και ελευθερία χωρίς σκοπό, αιτία, αποτέλεσμα και όρους αλλά με πληρότητα, ολότητα μετουσίωση και εξέλιξη προς γέννηση άκτιστου φωτός.

Yπάρχει τόση ομορφιά, ευτυχία, αλήθεια, ζωή, αρμονία και φώς στην Αγάπη, που ο άνθρωπος πολλές φορές τρομάζει μπροστά σε όλο αυτό το μεγαλείο σαν μια δύναμη που δεν μπορεί να αντέξει.

Έτσι την "μικραίνει" και την φέρνει στα μέτρα του. 

Θέλει να έχει την αίσθηση οτι μπορεί να την χειριστεί και να την ελέγξει, δημιουργώντας μέσα του ένα μόρφωμα που το ονομάζει "αγάπη".

Μόνο όταν φτάσουμε στο σημείο εκείνο όπου μπορούμε να νιώσουμε Αγάπη προς το σύνολο του εκδηλωμένου κόσμου, προς τον άνθρωπο, προς το ζώο, το φυτό, την πέτρα, το ποτάμι, τον αέρα που αναπνέουμε, προς μία κατάσταση που ζούμε, προς τα πάντα, από την πρωτογενή ουσία μέχρι τον θεό, τότε μπορούμε να πούμε οτι πραγματικά Αγαπάμε.

Βάλτε τον εαυτό σας στην "κατάσταση" της Αγάπης, κάντε τα πάντα για την αγάπη, διαφύλαξτε την, μην επιτρέψετε σε κανέναν να σβήσει αυτή την υπέροχη φλόγα, απλά μοίραστε την σε όσους μπορείτε. 

Δεν καίει, δεν τυφλώνει, αλλά συμπληρώνει όπου υπάρχει κενό, και μετουσιώνει όπου υπάρχει κακό.

Η αγάπη δεν θέλει βιασύνη, δεν θέλει πίεση, δεν βρίσκει εμπόδια, αλλά και να συναντήσει θα τα ξεπεράσει τόσο εύκολα όσο εύκολα στάζει ένα δάκρυ από συγκίνηση και χαρά.

Υπάρχει όπου υπάρχει νηφαλιότητα, καλοσύνη, έρως, χαμόγελο, βοήθεια, ελευθερία. Διότι ελευθερία και ανιδιοτέλεια είναι τα κύρια συστατικά της.

Από την στιγμή που μπορούμε να διεκδικήσουμε και να αντέξουμε την αγάπη, απλά μπορούμε να κάνουμε τα πάντα σε αυτή την ζωή.

Η αγάπη δε γεννήθηκε γι'αυτό δε μπορεί να πεθάνει. 

Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα. 

Υπάρχει πριν τη γέννηση και θα υπάρχει μετά το θάνατο, διότι είναι μια μορφή κατάστασης πέρα από οποιαδήποτε υπαρξιακή υλική εκδήλωση.

Μάρη Κουγιτάκη